“DRAAITAFEL” DINGEN 19-2-2020

Share

Vooraf

Muziek luisteren is een continu veranderende belevenis. Natuurlijk de oude en nieuwe albums (CD's) zelf. De artiesten, de media publicaties, de concerten en optredens. Het kan ook de afspeel apparatuur zijn of de omgeving waarin de muziek plaats vindt. Er is in dit enorm brede veld altijd wel iets wat me bezig houdt.

Het verhaal

Muziek luisteren die heel erg goed klinkt is een soort verslaving van me. Zodoende kon ik de aankondiging dat een set van MBL te beluisteren viel bij PUURAVD niet weerstaan. Op de nieuwe locatie in Oostzaan is een hele mooie MBL Noble lineluisterruimte gecreëerd. Daar werd ik door Robert en Daan ontvangen en mocht ik met nog een paar mensen plaats nemen op een ruime bank.

De set van MBL, naast de MBL luidsprekers ook een MBL versterker en een MBL CD-speler/Streamer, zag er meteen stoer en indrukwekkend uit. Het mooie zwart-chromen uiterlijk doet wel wat, al is het op het randje van kitsch.

Er was net een sessie afgesloten, dus we kregen als starters uitleg over de set en de opstelling. We bleken met de Noble-line van MBL te maken te hebben.

Wat ik mooi vond is dat de CD-speler tevens DAC en streamer is. De combinatie is logisch. Wel jammer dat hij geen SACD's kan afspelen en dat het DSD-bereik ophoudt bij DSD 64. Een set als dit verdiend minstens DSD 256.

Dat bleek al snel toen er op mijn verzoek wat DSD 64 werd gedraaid. Een stukje pianomuziek waarbij ik meteen pijn in m'n buik kreeg van geluk, zo mooi klonk het. De voor DSD karakteristieke rust in het geluidsbeeld was zeer indrukwekkend, de definitie van het pianogeluid verpletterend.

218 MBL (Noble line)
218 MBL (Noble line)

Het was meteen duidelijk, dit onbetaalbare setje laat een even onbetaalbaar mooi geluid horen. De radiaalstraler van MBL, zowel middentoner als tweeter, is een unieke uitvinding en tot in de perfectie verwerkt in dit systeem. Door het rondstralen is er geen hotspot. Ik heb later nog even rondgelopen in de ruimte, het maakt echt niet uit waar je bent voor het optimale geluid.

Voor mij was de sessie eigenlijk al klaar. Er passeerden nog vele klassieke CD-opnames, die ook erg goed klonken, maar het haalt het niet bij DSD. Meer dan een uur lang zaten we daar, met een borreltje en een hapje, bevangen door de muziek.

De vraag kwam na een tijdje in me op of ik in staat zou zijn uit eigen beweging een eind aan te maken aan dit genot. Dat moment kwam toen ik na een verzoeknummer, "Aerial Boundaries" van Michael Hedges, nogmaals platgewalst werd door de nieuwe beleving van dit nummer.

Nu was het genoeg, dit was het moment om afscheid te nemen van Robert en Daan en ze in onwetendheid achter te laten of ik ooit nog terug zou komen om deze set in huis te halen.

Dat is in handen van het lot, dat is waarom loterijen zo groot zijn. Iedereen heeft iets onbereikbaars om van te dromen.

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Jaye Jayle ‎– House Cricks And Other Excuses To Get OutJaye Jayle ‎- House Cricks And Other Excuses To Get Out:

Ook het tweede album van Jaye Jayle dat op de "Draaitafel" is beland maakt diepe indruk. (de eerste was "No Trail And Other Unholy Paths")

Deze keer is de muziek wat ruiger en heel stuwend. De nummers zijn uitgekleed tot de essentie: zang, (elektrische) gitaar en drum. Soms klinkt er ook wat toetsenwerk tussendoor voor wat lichte accenten, maar dat valt in eerste instantie niet op.

De eerste indruk is heftig en met een zware hartslag. Er klinkt niet veel vrolijkheid in door, de titel is niet voor niets "House Cricks And Other Excuses To Get Out". Er is veel wat er door het hoofd van Jaye Jayle spookt.

"House Cricks" is in die zin het ruigste nummer. Het zou je af kunnen schrikken om de rest te gaan beluisteren, maar dat zou echt zonde zijn.

Het donkere en zware is de charme van de muziek. De bewoording is dichterlijk, soms vaag, soms heel direct, met veel ruimte voor eigen interpretatie. De beladen sfeer doet me denken aan "The End" van de Doors of New Order.

Niet iedereen zal deze heftige klanken als mooi of prettig ervaren, maar het raakt mij zeer. Deze muziek is een medicijn voor moeilijke dagen, om samen pijn van je af te blazen.

Bezoeken: 0

Share