Tot op het moment dat ik de zaal in kwam had ik nog het idee dat we voor een avondje Henny Vrienten naar de schouwburg gegaan waren. De aanvulling "etc." in m'n agenda negerend. Nee, vanavond treden "Vrienten, Kooymans en De Groot" op! O? Ja, er gaat weer een lichtje branden. De avond met deze 3 grootheden was inderdaad de reden om kaarten te bestellen.

Ik ben afgelopen 2 dagen met het optreden van Paul Simon bezig geweest en merk dat deze hernieuwde status weinig aan m'n gemoed verandert. Laat maar komen. We zijn blij op tijd te zijn na een lange zoektocht naar een parkeerplaats. Daarnaast kwamen we ook m'n ex en vrienden tegen die ook op weg naar hun plaats waren. Ik ben er nog niet helemaal bij.

De opkomst en aanvang is de artiesten waardig. Toch merk ik al snel dat ik niet geboeid wordt door de muziek. Het zijn nieuwe Nederlandstalige nummers. Qua compositie, arrangement en setting niet interessant meer na het 3e nummer. Bovendien versta ik weinig van de songteksten en wordt het naar mijn smaak erg routineus en met weinig overtuiging gebracht.

Er gaan een aantal nummers over pijnlijke onderwerpen, o.a. over scheiden. Het gaat allemaal in hetzelfde stramien, maar goh, hoeveel mensen zitten ook met hun ex in de zaal?

Tot de pauze is de bijzondere stem van George Kooymans het enige wat boeit. Na de pauze komend de hits, wordt beloofd door Henny Vrienten. Dat moet echter nog even wachten blijkt.

Henny Vrienten komt op en vertelt gezeten op een stoel een verhaal over hoe het allemaal gekomen is als artiest. Leuk! Er volgt een persoonlijk lied waar meer betrokkenheid uit spreekt dan van alles wat ik voor de pauze gehoord heb. Mooi, dit is wat ik verwacht van de avond.

Vervolgens volgt nog zo'n setting met George Kooymans. Hier gaat ook veel meer van uit. Zou het toch nog leuk worden?
Als derde zingt Boudewijn de Groot een mooi nummer over Ameland met een fraaie tekst van Freek de Jonge. Top! Het mooiste nummer van de avond.

George Kooymans brengt nog een leuk Nederlandstalig nummer waarbij in de tekst veel woorden over vuil en viezigheid gingen. Om z'n liefde voor iemand te uiten blijkt want dan opeens klinkt er ook "Ik hou nog steeds van jou!". George doet niet veel aan aankondigen of uitleggen.

Terug naar de bandjes setting, de basgitaar komt weer terug en mijn plezier daalt weer naar het niveau van voor de pauze.

Uiteindelijk worden de beloofde hits gespeeld. Een paar mooie Golden Earring nummers, waar ik wel van geniet en "Is dit alles" van Doe Maar.  De jazzy uitvoering is het andere hoogtepunt uitvoering van de avond. Er wordt afgesloten met het mede door Boudewijn de Groot geschreven Annabel.

Thuis komend overheerst de teleurstelling. Van deze mannen verwacht je meer, ondanks dat ze het allemaal al een keer meegemaakt hebben.