14-3-2019
Thomas Dybdahl – All These Things:
De Noor Thomas Dybdahl is met z'n 10e album dan eindelijk bij mij in beeld gekomen. In eerste instantie viel deze singer songwriter nog niet op in de playlist, maar na verloop van tijd ging ik z'n stijl herkennen en waarderen.
De enigszins hees klinkende stem van Thomas Dybdahl is een sfeermaker. De muziek eronder lijkt een logisch gevolg te zijn van die klank en expressie. Het resultaat is wat melancholisch en relaxt aandoende luistermuziek. Opvallend door z'n eigenheid, maar ook door de bescheiden houding.
Die aanvankelijk ingehouden klinkende muziek gaat leven als je het gaat herkennen. Het krijgt dan zelfs een sprankelende detaillering die het bijzonder maakt qua stijl en het onthult ook met hoeveel zorg dit album gemaakt is.
Het advies is dus om dit album de tijd te geven om zich aan je te openbaren. Geheid dat je er een stuk muziek voor de eeuwigheid in vind. Iets om bij vele gelegenheden op te zetten omdat het zulke lekkere muziek is.
6-2-2019
Als je m'n teleurstelling over de huidige Top 40 muziek kent, snap je ook waarom ik zo blij wordt van de muziek van Fokko.
Het is 100% moderne muziek, het is in het Nederlands, de teksten zijn aanstekelijk, leuk en goed. Er wordt heel goed gezongen en het is zeer goede up-tempo rock. Een ongekend totaalpakket wat ik de afgelopen 30 jaar niet meer gehoord heb. De muziek doet me denken aan de nadagen van de punk. Toen de punk gewoon werd en langzaam veranderde in popmuziek.
En popmuziek is dit wat mij betreft. Begin jaren 80 zou dit zomaar hoog in de Top 40 terecht gekomen zijn. Nu is de cultuurschok naar mijn idee nog groter dan toen, omdat er voor de punk uitbrak veel rock gespeeld werd en er ook veel hardrock was. Natuurlijk, er zijn bands als Bløfen Kensington, dus de rock is niet dood, maar eerder een uitzondering op de regel. Rock blijkt een vorm waarin je nog steeds kan schitteren, vooral op de wijze van Fokko.
Zoals gezegd het is moderne muziek. Luister maar eens naar "Goeroe". Het Fokko beeld van de hedendaagse wereld op de hak nemend. Ik snap dat dit nummer de eerste single is.
Wat ik als slot nog het meest bijzonder vind, is dat de rockmuziek nergens aanleiding geeft om te denken: "O, dat komt uit dat nummer, of dat gebruikt die artiest altijd". Het staat helemaal op zichzelf en dat is heel knap en o zo leuk!
23-1-2019
Weer een nieuw Riverside album. Het kan niet op bij Mariusz Duda. Of het nou met Riverside is (4 albums in 4 jaar) of met z’n andere band Lunatic Soul (nog 2 albums in die tijd), allemaal albums op een hoog niveau en met prachtige muziek.
“Wasteland” bevat de rockmuziek waar Riverside groot mee is geworden, maar ook hele verfijnde symfonisch klinkende muziek, verwerkt in een afwisselende mix. Een heerlijk recept wat op de juiste smaak wordt gebracht met de stem van Mariusz Duda. Die is behoorlijk contrastrijk met de rockmuziek. Geen gegrunt of andere testosteron uitingen, maar mooie zang met de heerlijk vloeiende stem van Mariusz Duda.
Het contrast van die stem met de inhoud is ook groot. Je zou er zo aan voorbij kunnen gaan dat de titels van de nummers heftig zijn: “Acid Rain”, “The Struggle For Survival” of het titelnummer “Wasteland”. Zodra de stem van Mariusz Duda je te pakken heeft merk je al snel dat de nummers ergens over gaan en met passie gebracht worden. Het is een album om helemaal in op te gaan.
9-1-2019
Op het 5e album van All Them Witches laat de band horen dat ze inmiddels een heel eigen en herkenbare sound hebben. De typeringen op Bandcamp: desert rock, blues en psychedelic vind ik dan ook erg op z'n plaats.
Het beeldende van de muziek komt hierin duidelijk naar voren en niet de "spierballen" die vaak bij deze overduidelijke rockmuziek horen. De muziek van All Them Witches gaat gepaard met het gevoel dat ik het best kan beschrijven als de laatste 5 minuten voor een aardbeving. Er staat iets te gebeuren, je weet niet wanneer, je weet niet hoe. Er is een enorme ondergrondse lading die voelbaar is, zonder de fysieke en uiterlijke kenmerken.
Het intrinsieke gevoel van groot en heftig, die nergens echt hoorbaar is, is wel in de muziek aanwezig. Dit wordt opgewekt zonder aanwijsbaar te zijn. Misschien wel door het ontbreken van een diepe bas. De lead-gitaar zweeft een beetje tussen bas en gewoon in. Het drumwerk is stevig, maar nooit op de voorgrond en nooit heel zwaar.
Als gevolg van deze aanpak is er ruimte voor blues elementen, psychedelische elementen en het "desert" gevoel. Zijn de teksten bepalend en is de zang van Charles Michael Parks Jr een extra instrument voor de band.
Dit is muziek die ik mee wil zingen. Om zelf de emotie te beleven, om het gevoel mee te beleven.
Met elke keer afspelen wordt het album beter. Dat is de kracht van de onbereikbare ondergrondse lading.
13-2-2019
Lisa Gerrard & David Kuckhermann - Hiraeth:
Beide artiesten zijn geen onbekenden voor me. Van David Kuckhermann heb ik al eens een album (The Path of the Metal Turtle) gekocht bij een conert van Dead Can Dance. Lisa Gerrard is natuurlijk de ster zangeres op vele albums, maar het meest bekend van Dead Can Dance.
Al tijdens het door David Kuckhermann verzorgde voorprogramma bij dat concert, heb ik me afgevraagd hoe het zou klinken als Lisa Gerrard mee zou gaan zingen. Inmiddels weten we dat dus en het resultaat stelt me absoluut niet teleur.
Het geluid van de hang- and handpans van David Kuckhermann is van zichzelf vrij "kaal" en iel. Combineer je dat met "gewone" trommels, dan wordt het geluid en dus de muziek al veel rijker. Voeg je dan ook nog de hemelse stem van Lisa Gerrard toe, dan is gewoon muziek niet meer aan de orde.
De composities zijn spannend, klinken soms wat oosters, door de bijdragen van een viool en ook een oosterse "klarinet". Er is beslist niet voor de makkelijke deuntjes gekozen. Dat maakt de muziek heel interessant en aantrekkelijk om naar te luisteren. Als er dan ook nog aanslagen op de door Lisa Gerrad vaak bespeelde yangqin klinken, is het klankbeeld helemaal af.
Daarbij is het album ook nog eens prachtig opgenomen en in naar DSD geripte vorm een absoluut audiofiel hoogtepunt. Ideale muziek om bij de weg te dromen of alleen maar te genieten van de voorbij trekkende klanken.
30-1-2019
De muziek van Erik Wøllo is per definitie mooi. Een teleurstellend album ken ik niet. Ook niet in de samenwerkingen van deze Noor met vele andere artiesten.
Er is in het grote oeuvre van Erik Wøllo zelfs aanleiding om muziek opnieuw uit te brengen. "Wind Journey" is oorspronkelijk uit 2001, maar het opnieuw masteren met de hedendaagse techniek levert een nog mooiere klank op. Meer helderheid en diepte wordt er op Bandcampvermeld en dat is nou precies waar ik erg van kan genieten.
De muziek omvat alle emoties die je bij deze ambient sfeermuziek verwacht. Strelende elektronische klanken, prachtige akoestische of elektrische gitaren, vogel geluiden, watervallen, het kan niet op. Op de nummers die op mij het meest indruk maken zijn ook zware drums te horen. Niet dat het heftig klinkt, het is eerder een bescheiden drum, maar het geeft een fijne cadans aan de muziek.
Aan de hand van maar liefst 23 nummers wordt deze rondreis gemaakt en wordt elk deel van de reis van een eigen muzikaal thema voorzien. Bij thuiskomst moet de luisteraar onder de indruk zijn van deze "Wind Journey".
16-1-2019
Bjørn Riis - Lullabies In A Car Crash:
Het eerste soloalbum van Bjørn Riis is meteen een knaller. De composities zijn fantastisch, van het kaliber van de oude symfonische rockbands. Er wordt ook flink geput uit die tijd. De mellotron klinkt, er zijn regelmatig Pink Floyd stijlelementen te horen en de zang doet me aan de oude Porcupine Tree albums denken.
Toch is het naar de kroon steken van David Gilmore wel de beste asset van Bjørn Riss. De solo's gaan door merg en been, zoals het hoort. Mooi ingepakt in lange gevarieerde composities, zoals het hoort.
Veel meer valt er eigenlijk niet over te zeggen. Het is op z'n Pink Floyds genieten van hele mooie muziek, een fijne sfeer en vreselijk goed gitaarspel. Muziek als een heerlijke warme deken op een koude winteravond. Laat het een keer over je heen komen en je wil dat de winter nog heel lang duurt.
Views: 6