Het is een groot geluk dat je als bijna 60-jarige nog eens op deze manier van Beatles muziek mag genieten. Destijds was ik te jong, 50 jaar geleden was de laatste opname van "I Me Mine" op 3 januari 1970.

Daar had ik toen geen weet van, maar het Beatles gevoel had ik zeker. Hoe fijn is het dan dat de Analogues zo hun best doen om die muziek live na te bootsen.

Helaas ben ik pas ingestapt met "The White album", maar zo eigenwijs ben ik nou eenmaal. De vorige keer was ik nog wat argwanend omdat de stemmen van John, Paul, George en Ringo onvervangbaar zijn. Die belemmeringen had ik niet meer en ging er daarom nu veel onbevangener op af.

Eerst worden wat filmpjes getoond van bandleden en mensen die de opname van Abbey Road meegemaakt hebben. Er ligt zelfs bij iedere stoel een door de Analogues gemaakt boekje over het optreden en de band.

Als dan "Come Together" ingezet wordt knalt dit toch meteen naar binnen. Direct schieten er allerlei Beatles gerelateerde gedachten rond. De gedachten met de bevestiging waarom ik dit zo mooi vind doen de emmer overlopen. Ik kom er weer niet zonder zakdoek van af vanavond.

De herkenning en de erkenning vechten om aandacht. Het vehikel is deze prachtige band "The Analogues". Alle lof aan oprichter en drummer Fred Gehring.

Wat hier op het podium staat is eigenlijk ongelofelijk. Deze mensen met een passie, alle instrumenten die de Beatles nodig hadden om deze muziek te maken, al deze  multi-instrumentalisten om ze ook te bespelen. Zelfs een aambeeld is meegekomen voor tijdens "Maxwell's Silver Hammer".

"Here Comes the Sun" is natuurlijk een hoogtepunt, net als het hemelse "Because". "Abbey Road" bewijst zich als een van de mooiste albums van de Beatles. Deze uitvoering van de Analogues maakt je daar nog eens heel bewust van.

Na de pauze wordt de programmering spannend, want niet te voorspellen aan de hand van een album. Zo volgt er een serie die ook tot mijn favorieten behoort. Beginnend bij "Eleanor Rigby" en eindigend bij "Strawberry Fields Forever". Puur geluk verpakt in muziek.

Een andere favoriet is "Helter Skelter", de Beatles zijn natuurlijk een rock & Roll band. De uitvoering met zanger Merijn van Haren van Navarone is fantastisch. Merijn van Haren schittert als uitzinnige Paul McCartney.

De combinatie "A Day in the Life" en "Let It Be" is, om toch verschil in beleving aan te geven, gek makend mooi. De eerste noten van "Let It Be" exploderen in m'n gemoed. Hoe kan een band stoppen als je deze muziek kan maken? Ja, let it be, ik heb er weer eens geen vrede mee.

En natuurlijk speel je daarna "The Ballad of John and Yoko". Nog een stukje geniale muziek die aan het onvermijdbare einde van de Beatles uiting geeft. De Beatles waren op, de muziek een revolutie, "Revolution" het passende einde aan deze avond en deze serie van de Analogues.

Het eerbetoon is mooi als de foto van de Beatles op het scherm verschijnt. We leven nog steeds in het Beatles tijdperk.