De kaartjes voor Anouk waren natuurlijk al maanden in huis. Dit is zo'n concert waar je lang naar uitkijkt. Normaal lopen de spanning en de verwachtingen dan langzaam op in de dagen voor het optreden. Deze keer was de timing wat minder gelukkig, omdat we eerst naar de camping gingen om de tent op te zetten en van daar vertrokken we naar de Ziggodome. Alle spanning zat in het goed voorbereiden van het kamperen en... zorgen dat de kaartjes meekwamen.

Uiteindelijk lukte dat en stonden we al vroeg voor de Ziggodome. In een hele lange rij vanwege de aanslag na het concert van Ariana Grande in Londen. De beveiliging was flink aangescherpt en dat kost nou eenmaal tijd. Er was dus gelegenheid genoeg om om je heen te kijken en te bedenken dat zoiets verschrikkelijks ook hier zou kunnen plaats vinden. En om even te denken aan de mensen die slachtoffer zijn geworden.......

Goed, we gaan rustig naar onze plek en wachten tot het echt beginnen gaat. Ondertussen nog onder de indruk rakend van een uiteindelijk tot de nok gevulde Ziggodome. Het voorprogramma vonden we niks, dus alle tijd om te zien hoe het vol loopt.

Vanuit het donker staan Anouk en haar band opeens klaar om te spelen. "Places to Go", niet m'n meest favoriete nummer van "Paradise and Back Again", maar in de setting en arrangementen van vanavond opeens een kraker van een song.

Anouk begint zoals gewoonlijk wat gespannen en ingetogen, maar komt tijdens het nummer al tot een sfeer die me laat juichen. Ja, zo moet je dit nummer brengen! Zo moet het klinken! Met deze band, gewoon zang, gitaar en drum! Wat een fantastische opening!

De sound van de band, het inmiddels toegevoegde mannen koortje en de inzet van Anouk beginnen al na een paar nummers tot een euforisch gevoel te leiden. Wat is Anouk in een goede stemming! Wat een expressie heeft ze vanavond. Wat een ongelofelijke uithalen laat ze horen. Bakken met kippenvel krijg ik, m'n tenen krullen er van!

"Three Days in a Row" wordt de overtreffende trap van het eerste blok, direct overgaand in "Looking for Love". Er is geen tijd om bij te komen, ook dit is een nummer wat heftig meeleven oproept. Er wordt ook nog een super "jam" stukje ingelast. Vuurwerk! Ik barst gevoelsmatig uit m'n voegen.

Er wordt wat gas teruggenomen om ook andere kwaliteiten van Anouk te laten horen. Er komen zelfs 4 strijkers het podium op. Het blijft allemaal even prachtig.

Anouk is allang geen "Rock chick" maar een toffe chick die ook geweldige rock muziek maakt. Anouk heeft heel veel in huis en laat dit ook met zeer veel overtuiging horen tijdens dit concert. "Dominique" is daarmee ook een natuurlijke keuze, een natuurlijk onderdeel van het palet van Anouk.

En dan moeten de absolute publieksfavorieten als "Girl", "Nobody's Wife" en "Michel" nog komen.

Nobody's Wife:

 

Jerusalem:

Het wordt uiteindelijk dan ook een ongekende avond. Anouk op haar best, het beste concert van Anouk wat ik ooit meegemaakt heb, in al haar facetten. En wat een afsluiter is "Lost" dan.

Lost:

 

Ik voel me verloren in het geweldige Ziggodome, bij een werelds concert. Het was een ongehoord prachtige avond.

Dankzij Anouk!