Alle berichten van CD-SCORE

Alles voor mooie muziek, muziek, ..... muziek. De nooit eindigende zoektocht naar de mooiste platen. M'n historie, alle album die me heel veel plezier gebracht hebben tussen 1967 en 2014. Vanaf 2015, de recenties en wekelijks de "Draaitafel" als noemer voor de muziek die die week bepaald heeft.

“DRAAITAFEL” BESPREEKWEEK 10-11-2016

Share

Het Aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging “"Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het zal duidelijk zijn dat een "Draaitafel" met 38 albums geen basis is om elk album veel aandacht te geven. Vooral niet als het sociale leven ook veel activiteiten kent. De uitdaging voor komende week is dit weg te werken en ruimte maken voor nieuwe muziek. Harde keuzes voor de muziek die zich niet meteen openbaart of overtuigd.

De Opvaller(s)

Maar welke muziek heeft zich de afgelopen week dan echt onderscheiden en gemanifesteerd als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren?".

Pineapple Thief ‎– Your Wilderness:

Het is fijn om weer eens een progrock album te horen waar je echt enthousiast van wordt. Dat overkomt me tegenwoordig te weinig vind ik. Vaak is de overall kwaliteit van de nieuwe progrock albums te laag, al zitten er af en toe wel heel mooie nummers bij. Meestal haak ik dan alsnog af af op de kwaliteit van de zang. Het lijkt erop dat hier niet altijd voldoende belang aan gehecht wordt in de progrock hoek.

Laat ik dus maar bij de zang van dit album beginnen. Voor mij klinkt het Porcupine Tree, dus Steven Wilson, -achtig. Dusdanig dat het lijkt of hij ook zingt op dit album. Dit blijkt niet het geval te zijn. Bruce Scoord wordt op "Your Wilderness" alleen genoemd als zanger. Zal wel aan mij liggen.

De zang van Bruce Scoord is wel een voortdurende trigger van aandacht voor me. De gelaagde hoge en lage zanglijnen door elkaar klinken zo mooi dat ik regelmatig meer naar de klank luister dan naar wat er gezongen wordt. Iets wat me ook wel bij Porcupine Tree overkomt.

Het genre progrock staat voor een bepaalde aanpak, soms gevoelig, vaak stevig of heftig, met mooi opgebouwde nummers, verrassende "constructies" en wendingen. Het is er allemaal.

Uitzonderlijk is de productie, door Bruce Scoord zelf gedaan, het klinkt allemaal prachtig. Ik vraag me af wat MQA hier nog aan toe kan voegen? De klanken, plaatsing en mix zijn al heel mooi. Mede door de bijdrage van gerenommeerde artiesten als Gavin Harrison (drummer van Porcupine Tree) en ook John Helliwell van Supertramp (prachtige klarinet op "Fend for Yourself"). 

Wil je nog eens ouderwets genieten van nieuwe progrock dan is dit een opgelegde kans. 

En bevalt het, dan kan ik je ook "Someone Here Is Missing" uit 2010 aanraden.

Views: 3

Share