Camel is ook een van de grote bands uit de jaren 70, met name "The Snow Goose" en "Moonmadness" werden in de vriendenkring veel gedraaid. Camel werd in één adem genoemd in het rijtje Genesis, Yes, Ten Years After en Led Zeppelin, al was het nooit voorop.

De eerste LP die ik toen zelf aanschafte was "Nude". Omdat het in de periode daarna een tijd slecht ging met de band is een liveoptreden er waarschijnlijk nooit van gekomen. Hoe leuk is het dan als zo'n band ruim 30 jaar later toch nog eens in de buurt komt?

Al met al ga je dan met getemperde verwachtingen naar zo'n optreden. Is de band nog in staat om deze muziek live te brengen of krijgen we een schim van het verleden te zien?

De avond begint met het album "Moonmadness", ook de naam van de huidige tour. Een hele mooie binnenkomer dus.  Al snel wordt duidelijk dat gitaarspelen voor Andrew Latimer geen enkel probleem is, ook niet het repertoire van Camel. De enige echte vaste kracht van Camel maakt er juist een prachtige show van. Al is het zittend vanwege volgens hemzelf tijdelijke problemen met staan en lopen. Hij ondersteunt z'n gitaarspel met heel veel gezichtsuitdrukkingen, door het volgen daarvan werd de avond al boeiend.

Ik vond het wel wonderbaarlijk dat hij met 1 gitaar alles speelde! Hoeveel bands zijn er niet die daar een hele batterij gitaren voor nodig heeft? En saai werd het daar allerminst van. De hele avond hoorden we het kenmerkende gitaar geluid van Camel. Ik weet nu hoe dat komt.

De band bestond vanavond uit 4 personen, drummer Denis Clement, op bas een van de vaste leden van het oude Camel, Colin Bass (toepasselijke naam!) en nieuweling en toetsenist Pete Jones.

Vooral de laatste viel op. Met z'n hele mooie toetsen bijdragen, omdat hij dat als blinde doet, maar ook vanwege z'n saxofoon solo tijdens Rajaz. Z'n partijen als zanger vond ik ook een hele mooie bijdrage voor de avond en een versterking voor de band.

Pete Jones is ook bekend van z'n album "Tiger Moth Tales", een album wat ook een tijd op de "Draaitafel" heeft gelegen en hij is dus een man om te volgen.

Veel van de grote nummers van Camel werden vanavond gespeeld, ik miste zelf toch de muziek van "Nude". Al was dat zeker niet het succesvolste album van Camel, in tegendeel.

Van een leuke aanvulling op de bands die ik ooit live heb zien spelen werd deze avond met Camel er een om te onthouden. De muziek kwam vanavond prachtig voor het voetlicht. De band speelde onberispelijk en doordat het geluid vanavond perfect klonk was dat super fijn om aan te horen. (Al was het volume voorin de zaal eigenlijk te hard.)

Een schim uit het verleden is deze Camel samenstelling zeker niet. Er werd heel goed gespeeld en de Camel muziek kwam heel goed voor het voetlicht. Het inspireert me om de muziek weer eens wat vaker op te zetten en het oeuvre wat me bekend is toch maar eens verder uit te gaan diepen. Na "The Single Factor" (1982) zijn ze uit beeld geraakt en hebben ze toch meer dan een handvol albums gemaakt o.a. dus "Rajaz".

Het was een onverwacht leuke avond met toch ook wel onverwacht mooie muziek. Daar wordt je blij van!