Na het fantastische "Genesis Revisited II " hoop je op nog meer moois in die orde van pracht De creativiteit en inventiviteit van Steve Hackett de eerste jaren na z'n vertrek bij Genesis is niet meer van deze tijd, maar deze CD mag er zijn. Het wordt natuurlijk steeds moeilijker om er door verrast te worden en je kan Steve Hackett ook niet kwalijk nemen dat hij z'n wilde haren kwijt is en een enorme hoeveelheid ervaring rijker. De muziek is dus wat subtieler geworden. Het klinkt ook niet zo open als vaak het geval was, maar meer orkest-achtig, waardoor de afzonderlijke instrumenten niet zo op de voorgrond treden. Geen onbekend geluid voor Steve Hackett maar nu meer de rode draad in de opnames. Af en toe is het lekker stevig en de altijd zo mooie solo's op akoestische gitaar worden nu meer als garnering gebruikt met een lichte begeleiding van andere instrumenten en of zang. De zang is gelukkig nooit tenenkrommend, daar weet hij inmiddels mee om te gaan. Het is allemaal mooi en smaakvol, een mooie CD. Wat ik mis zijn de scherpe randjes waardoor het geheel groots zou kunnen worden.