Tidal:

Spotify:

De naam Charlie Musselwhite zal bij veel mensen geen belletje doen rinkelen. Deze bespeler van de mondharmonica heeft zich in z'n vroege carrière vooral aan de zijde van de groten van de bluesmuziek begeven.

Zang en gitaar zijn nou eenmaal vooral de bepalende zaken in de blues en wie let er dan nog op de mondharmonica speler? De blues giganten wisten echter beter. De rij muzikanten waarmee Charlie Musselwhite gewerkt heeft is indrukwekkend, zie hiervoor de Bio op z'n website.

Onder z'n eigen naam heeft Charlie Musselwhite inmiddels een indrukwekkende hoeveelheid albums gemaakt. Tekenend is dat ik meer bij toeval tot het luisteren naar "Delta Hardware" uit 2006 ben gekomen. De aanleiding was het horen van z'n samenwerking met Ben Harper op het album "No Mercy In This Land", ook een prachtig album.

Op "Delta Hardware" is Charlie Musselwhite dus aan het woord om de blues levend te houden. De zang van Charlie Musselwhite is als pluche, zo zacht en zonder randjes dat het eigenlijk een recept lijkt voor iets oninteressants. Maar de glans zit in dit geval onder de oppervlakte. Wie de moeite neemt om iets beter te luisteren zal in een bijzondere blues beleving terecht komen. "Black Water" en "Clarksdale Boogie" zijn hiervan hele mooie voorbeelden.

Heel smooth wordt een blues beleving gecreëerd die z'n gelijke niet kent. Daarmee wordt de blues op een andere manier belicht. Een manier die een plaats verdiend naast de veel bejubelde grootheden.