Dit is een avond met twee gezichten geworden. De kaartjes voor dit optreden werden namelijk via "Guts" verkocht. Een mooi initiatief om de zwarte markt uit te schakelen. Prima, maar het betekent ook dat je niet voor een stoel kan kiezen, die informatie krijg je pas kort voor aanvang. Zo blijken we op de 2e en 3e stoel te zitten rechts naast het podium. Op zich niet zo'n probleem.

De podium bouwers van Dead Can Dance hebben echter een kolom speakers helemaal vooraan op de rand van het podium gezet, 2 meter van deze stoelen af. Nog niets aan de hand als het volume voor die plekken acceptabel wordt gehouden.

Het geluid stond echter zo hard dat het Jaarbeursplein mee kon genieten. Op onze posities was het echt niet te harden als de drummer de basdrum gebruikte. Dat voelde als een heipaal die met een enorme haast door het beton van Vredeburg gejaagd moest worden. Alsof je in een basdrum opgesloten zit die met een noodvaart een helling afgegooid is.

Is er dan niemand die bedenkt dat de speakers, de hele podium bezetting, ook 5 meter naar achteren kunnen? Dat het publiek er zo last van kan hebben? En waarom moest het zo hard, zo groot is Vredeburg niet! Onbegrijpelijk en respectloos!

Deze situatie ging voor de helft van het optreden op. Gelukkig heeft Dead Can Dance ook veel muziek waar de drummer niet aan te pas komt. Het geluid haalde nog steeds de 110 dB gemiddeld, maar doet dan minder pijn. Er kon enigszins van de muziek genoten worden. Dan hoor je dat de kwaliteit van het geluid echt wel goed is en dat de stem van Lisa Gerrard schittert als altijd. Dan is er gelegenheid om van van de muzikanten op het podium te genieten en van de bijzondere muziek van Dead Can Dance.

Toch is het optreden, wat vanuit een goede positie vast fantastisch was, verpest door onbenulligheid, onachtzaamheid of gewoon dom gedrag. Van Vredeburg verwacht je beter.