Vooraf

Muziek luisteren is een continu veranderende belevenis. Natuurlijk de oude en nieuwe albums (CD's) zelf. De artiesten, de media publicaties, de concerten en optredens. Het kan ook de afspeel apparatuur zijn of de omgeving waarin de muziek plaats vindt. Er is in dit enorm brede veld altijd wel iets wat me bezig houdt.

Het verhaal

Hoewel een aantal dagen gevloerd door fysieke malheur is er nog wel een onderwerp wat telkens weer de kop op steekt. Het 3D weergeven van geluid via een stereo opstelling. Er zijn tal van soundbar fabrikanten die je willen doen geloven dat zij dat kunnen, maar in de praktijk heb ik het nog niet ervaren.

Sonorus

Deze keer werd ik getriggerd door een verwijzing op de site van NativeDSD. Dit is een bron van waardevolle informatie rond het DSD formaat. Op de site van NativeDSD wordt ook een album verkocht dat naast de gangbare formaten ook te verkrijgen is in het Sonorus formaat. Sonorus belooft een 270° brede ruimtelijke geluidservaring.

Bij Sonorus is ook sample materiaal te downloaden om het thuis uit te proberen. De daar aangeboden opnames zijn gemaakt met Sonorus Holographic Imaging (SHI), een combinatie van fase, timing en EQ informatie.

Tijdens het beluisteren hoorde ik wel een mooi ruimtelijk beeld, maar het gevoel naar een 270º breed spectrum te luisteren had ik niet. Dat bleek aan m'n luister positie te liggen, de techniek vereist namelijk dat je precies in het midden tussen je speakers zit, op de "Sweetspot". Dat is de positie tussen mij en m'n vrouw in. Dat gaat 'm dus niet worden.

Bloomline Omniwave

Dat heeft me terug gebracht naar een luistersessie met de Bloomline Omniwave. Deze techniek is qua geluidsbeeld en ruimtelijkheid bijzonder en breder inzetbaar.

Er zijn 4, relatief kleine, speakers voor nodig, maar die kunnen wel op de plaats gemonteerd worden waar normaal de stereo speakers staan. Links een combinatie van boven een horizontale en onder een verticale speaker en rechts ook, maar dan de horizontaal en verticaal gerichte speakers gewisseld.

De combinatie van deze 4 speakers laat een ongelofelijk mooi, gedetailleerd en ruimtelijk geluid horen. Exact zoals het opgenomen is. Dit moet je een keer gehoord hebben om echt die 360º plaatsing te geloven, je kan er zelfs in rondlopen.

Toch heeft dit ook een beperking. De ruimtelijke informatie kan alleen ruimtelijk weergegeven worden als er in de afgespeelde opname ook ruimte informatie aanwezig is, dat het dus een live opname is. Een gemiddelde meersporen studio opname heeft die informatie nauwelijks.

Voor veel muziek die in het DSD-format aangeboden wordt is dat geen probleem. Dat zijn vaak al live opnames in een geprepareerde omgeving. Deze manier van werken, die gangbaar is, sluit haarfijn aan bij de eisen voor een optimale Omniwave ervaring. De ideale combinatie lijkt mij.

Hoe de Omniwaves in het High End spectrum staan weet ik helaas niet. Tijdens die luister sessie heb ik geen moment gedacht dat dat beter zou moeten. Dat moet ik nog een keer echt uitzoeken.

Het is ook de vraag hoe de vele studiomuziek gaat klinken. Is dat goed of acceptabel of knap je daar dan op af. Dat is tijdens de genoemde luistersessie niet aan de orde gekomen. Ook dat moet ik nog een keer uitzoeken.

Op dit moment denk ik dat een setje Omniwaves een hele waardevolle aanvulling zou zijn voor het luisteren naar live opnames.

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Jan Akkerman ‎– Close Beauty:

Dat we nog een keer de release van een heuse Jan Akkerman CD zouden meemaken had ik niet voorzien. Oké, hij is nog erg actief in het live circuit, maar dat het creatief ook nog zo borrelde bij Jan Akkerman, dat verbaast me echt. Volgens mij is dat een unicum voor iemand die de 70 gepasseerd is. Hij is en blijft een geweldenaar, een bescheiden en charmante reus.

Het beeld wat ik bij mijn laatste Jan Akkerman live ervaring heb opgedaan past goed bij dit album. Het karakteristieke gitaarspel is uit duizenden herkenbaar. Het maakt niet uit in welke muziekstijl het opgenomen wordt, meteen is er een sfeer in de muziek die je als een warme deken om je heen kan trekken.

Als de muziek rond het gitaarspel van Jan Akkerman dan ook nog van een hoge kwaliteit is, dan krijg je een fantastisch live optreden of een tijdloos album als "Close Beauty".

De muziek op het album bevat flashbacks naar het roemrijke verleden, de Focus tijd, vele soloalbums, het "Tranquillizer" gevoel is er en er is nieuwe muziek die later als nieuwe "Tranquillizer" muziek gekend gaat worden. Het is een album vol "Close Beauty"s.

Dat de muziek dicht bij de persoon Jan Akkerman staat is te horen. Ik droom van een integrale live uitvoering.