Tidal:

Spotify:

Ook het tweede album van Jaye Jayle dat op de "Draaitafel" is beland maakt diepe indruk. (de eerste was "No Trail And Other Unholy Paths")

Deze keer is de muziek wat ruiger en heel stuwend. De nummers zijn uitgekleed tot de essentie: zang, (elektrische) gitaar en drum. Soms klinkt er ook wat toetsenwerk tussendoor voor wat lichte accenten, maar dat valt in eerste instantie niet op.

De eerste indruk is heftig en met een zware hartslag. Er klinkt niet veel vrolijkheid in door, de titel is niet voor niets "House Cricks And Other Excuses To Get Out". Er is veel wat er door het hoofd van Jaye Jayle spookt.

"House Cricks" is in die zin het ruigste nummer. Het zou je af kunnen schrikken om de rest te gaan beluisteren, maar dat zou echt zonde zijn.

Het donkere en zware is de charme van de muziek. De bewoording is dichterlijk, soms vaag, soms heel direct, met veel ruimte voor eigen interpretatie. De beladen sfeer doet me denken aan "The End" van de Doors of New Order.

Niet iedereen zal deze heftige klanken als mooi of prettig ervaren, maar het raakt mij zeer. Deze muziek is een medicijn voor moeilijke dagen, om samen pijn van je af te blazen.