Een van de redenen om naar Grolloo te gaan is legende Jeff Beck. Iemand die al zo lang een bepalende rol heeft voor de gitaristen in de popmuziek wil je natuurlijk zelf ook eens live ervaren.

We beginnen met een instrumentaal stuk. De band bestaat uit Jeff Beck, de wereld beroemde bas gitariste Rhonda Smith (o.a. Prince), drummer Vinnie Colaiuta en heel verrassend een celliste, Vanessa Freebairn-Smith. Er staat dus wel wat op het podium! Het resulteert in een mooi clean geluidsbeeld met de band als prachtige ondersteuning van het gitaarspel van Jeff Beck.

Met het spelen van "Morning Dew" verschijnt ook zanger Jimmy Hall op het podium. Hij brengt sfeer in het gitaarspel van Jeff Beck met z'n energieke show.

De oren gaan op stokjes met het volgende nummer "Mná na h-Éireann". Niemand kon het echt plaatsen, maar het klonk wel heel bekend. Het publiek, onze groep en ik vinden het prachtig.

Rhonda Smith krijgt tijd om de bas te laten swingen in "Cause We've Ended as Lovers". Dat was ook heel cool!

De oren worden nogmaals gespitst als "Little Wing" ingezet wordt. Wat een schitterend nummer, wat een supermooie uitvoering. Er begint een gevoel van euforie bij me te ontstaan. Wat fantastisch om dit mee te maken. Jeff Beck z'n status als gitarist is inmiddels ook voor mij bewezen. Wat hij doet met z'n gitaar is uniek.

Ondertussen lijkt het repertoire een bij elkaar geraapt zootje, maar nu ik dit naloop blijken het allemaal nummers te zijn die hij al eerder uitgebracht heeft of waar hij mee te maken heeft gehad. De bewondering voor hem is daarmee weer een graadje toegenomen.

"Superstition" is zo'n voorbeeld. Een prachtig nummer van Stevie Wonder, maar dat Jeff Beck daar ook bij betrokken was had ik nooit kunnen vermoeden.

Het wordt nog gekker als "A Day in the Life" van de Beatles gespeeld wordt. Schitterend om te horen en ook met dit nummer blijkt Jeff Beck al een historie te hebben. Gelukkig is het nu gewoon een cover, maar wel een prachtige om het optreden mee af te sluiten.