"Mens", het muziek theaterstuk van Wende Snijders gaat vooraf gepaard met hoge verwachtingen. De eerste kritieken zijn namelijk lovend tot laaiend.

Voor wie al eerder voorstellingen van Wende heeft bijgewoond betekent dit dat Wende het weer flikt en opnieuw een vorm heeft gevonden om in te excelleren. De zangeres van Franse chansons (b.v. "Quand Tu Dors"), de popartiest ("No. 9"), de maker van muziektheater ("Carré"), de undergoundmuziek artiest ("Last Resistance") en nu "Mens".

Fijn detail is dat als we de zaal van het theater binnen komen er al elektronische muziek klanken, gemaakt door haar 2 muzikale begeleiders, een sfeer neerzetten. Sterker nog de show is eigenlijk al begonnen, ook Wende is al aanwezig en zit nauwelijks zichtbaar achter de vleugel. De mensen zoeken hun plekje.

Op een gegeven moment staat Wende opeens vooraan op het podium en begint een voordracht. Ik ben zo verrast dat ik vergeet m'n iPhone opname aan te zetten. (Om achteraf dit verslag te kunnen schrijven. Het klinkt slecht, maar is goed genoeg om de details van een optreden nog eens na te pluizen.)

Gelukkig is m'n vrouw alerter en zijn we nog op tijd om de verklaring voor de avond mee te pikken. "Hoe ben je mens? Te midden van allemaal mensen." Dit wordt afgesloten met een, door heftige audiovisuele effecten ondersteund, lied/voordracht.

Mooi die keuze voor de elektronische effecten en die flitsende beelden. De setting op het podium, met de vleugel centraal in de video-wall, versterken het effect. Top! Het genieten van Wende "5.0" is begonnen. 

Natuurlijk zingt ze ook gewoon en beweegt ze af en toe als een ballerina over het podium. De enorme aanwezigheid van Wende als zangeres en haar fantastische voordracht zijn toch bepalend.

Ze kijkt veel onderzoekend en kennelijk heel blij de zaal in. Als onze blikken even lijken te kruisen voel ik een intensiteit die me verlegen maakt. Wat een persoonlijkheid!

In 3 talen komen de emoties van het leven langs zoals alleen Wende die kan bezingen en voordragen. Het visuele van het podium in combinatie met de zang maakt het tot een onvergetelijke ervaring. Het beeld van een als een embryo rondzwevende naakte Wende in combinatie met Wende die zichzelf minimaal begeleid op gitaar is ontzagwekkend. Wende laat diep in haar ziel kijken alleen haar naakte huid zit daar nog tussen.

Een ander hoogtepunt is "Mens durf te leven" als een soort samenvatting van de avond. Aanvullend op haar gedurfde naaktheid zoals hiervoor beschreven en voor mij ook een boodschap die ik kan plaatsen.  Hoe waar is dit.

We worden getrakteerd op een indrukwekkende avond. Op emotie en diepgang, op lessen uit het leven. Op de intense wijze zoals alleen Wende die kan brengen. Of ze zich nou heel breekbaar op vleugel begeleid, à capella staat te zingen of los gaat in een heftige dans, haar emoties spatten van haar lijf en uitdrukking af en vullen de gezongen woorden tot de uiterste rand.