Dan San - Shelter (2016, Pop, Folk, World, & Country):
Ha, aparte muziek, weer een Belgische band. Ik vind het knap van onze zuiderburen om toch elke keer weer origineel voor de dag te komen.
Dit is het tweede album van de groep, een band in ontwikkeling dus. Deze redelijk dromerige muziek lijkt nog alle kanten op te kunnen gaan. Voor mij zou het leuk zijn als ze hun identiteit nog iets sterker zouden kunnen maken. Misschien een uitwerking van de ideeën rond het nummer "Ocean". Dat is een van de nummers waarmee het luisteren naar een soort alarm fase gaat, zo van "Hé wat gebeurt hier?". Klanktechnisch voor mij ook een hoogtepunt.
Voorlopig is "Shelter" het album om verder te ontdekken. Met recht ontdekken vanwege de vele subtiliteiten in de muziek. Mijn eerste indruk was dat deze muziek van een singer-songwriter kwam. Dit was gebaseerd op de prominent aanwezige zang. Ook net anders dan anders, ik kan hierbij geen associaties noemen. Als het dan ook nog zo goed klinkt als het doet, is dat echt een pluspunt.
Naast de dromerigheid is hier ook sprake van een soort lichtheid. Bassen ontbreken bijna of zijn haast niet hoorbaar. Dit geeft de muziek een heel open structuur met ruimte voor andere accenten.
Groeimuziek dus en een belofte voor de toekomst.
Julian Julien - Terre II (2015, jazz-rock, ?):
Het vierde album van de fransman Julian Julien. De muziek lijkt door een soort combo gemaakt te worden en klinkt jazzy. Het rockt nauwelijks, dat label voegt voor mij weinig toe, maar hoe dit precies samen te vatten vind ik lastig.
Af en toe mis ik wat structuur in de muziek terwijl de geproduceerde klanken onvoldoende boeien, de hoofdreden dat ik weinig jazz luister. Maar even later valt het kwartje en blijkt er wel sprake van een interessant geheel. Wat op zich weer herkenbaar is in albums van Yes die zich pas na vele luistersessies openbaarden.
Het is vooral ook afwisselende muziek, muziek met een grote zeggingskracht. Dit ontkracht misschien het vorige betoog, maar geeft wel aan hoe ik heen en weer geslingerd wordt door deze muziek. Het zou film muziek kunnen zijn, zo dramatisch klinkt het af en toe, maar wel bij een heel aparte film. Daarvoor mist de muziek teveel algemeenheden.
Ik hoor hier een grote eigenheid in, met een grote diepgang. Net als de muziek van Rogier van Otterloo vroeger. Die was ook in staat om een orkest anders te laten klinken en muziek interessant te maken. Dat maakt het boeiend genoeg om verder te luisteren.
De eigenheid maakt ook nieuwsgierig. Voorlopig is dit een muzikale ontdekkingsreis. Ben ik hier op weg naar een nostalgische herinnering voor over een jaar of wat?
Views: 9