Tag archieven: Bespreekalbum

“DRAAITAFEL” BESPREEKWEEK 16-2-2017

Share

Het Aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging “"Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Ja, overblijvers, plakkers, ruwe diamanten, verstofte glorie of erger nog, nog nooit ontdekte verstofte glorie, er zijn er veel van. Het aandeel al wat oudere tot gewoon al oude muziek is groot op de huidige "Draaitafel".

Wat de verstofte glorie betreft, waar heeft Nils Petter Molvaer b.v. een podium? Niet in de hitlijsten, niet in de krant hier, in Noorwegen? Gezien de hoeveelheid samenwerkingsverbanden zal het wel goed komen lijkt het.

Bruno Sanfilippo dan, nog nauwelijks beschreven op Wikipedia. Moet je je dan zorgen maken? Hij brengt het ene na de andere album met heel mooie "moderne klassieke muziek" uit. Voor mij kan het ook gewoon pop of ambient heten. Ik hoop dat dit hokje z'n bekendheid en bestaan niet in de weg staat.

De Opvaller(s)

Maar welke muziek heeft zich de afgelopen week dan echt onderscheiden en gemanifesteerd als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren?".

Tim Bowness - Stupid Things That Meant the World:

Tim Bowness is een grote verrassing voor me. Wat een mooie stem, wat een heerlijke muziek maakt hij. Toen ik hem hoorde zingen kreeg ik meteen het idee dat dit de stem is die afgelopen jaren een aantal platen de moeite van het luisteren waard heeft gemaakt. Het voelde als de ontdekking van de kracht achter veel albums.

Niet geheel onterecht gezien zijn samenwerking met Steven Wilson en centrozoon, maar er moet meer zijn waar ik m'n vinger nog niet achter heb. King Crimson, Steve Hackett, ..? 

Hoe dan ook, ik ben hier helemaal weg van. Zijn stem lijkt alles mooier te maken, alles beter te laten klinken. Z'n intonatie zit boordevol betekenis, elke draai in z'n stem vertelt een verhaal.

Wat een gedurfde composities en productie ook, geen modernisme klinkt daar in door. Er is geen haast om klank, ritme en eenvoud hun werk te laten doen. Om met rust en grote precisie de muziek te laten stralen.

De kracht (schoonheid) van de eenvoud gaat hier zeker op. Dit maakt dat er een soort magie in de muziek zit. Wat kan ik nog doen om m'n plezier te beschrijven? Dit is geluk die je op een door jezelf gekozen moment over je heen kan laten komen. Zou er nog meer van zijn?

Dhafer Youssef - Birds Requiem:

Een andere verrassing is de muziek van Dhafer Youssef. Na het album "Diwan Of Beauty And Odd" moest ik verder zoeken in z'n muziek, "Birds Requiem" is daarvan het resultaat.

Het is net zo'n prachtig album! Ik kan nu met terugwerkende kracht vaststellen dat de kwaliteit van de muziek constant en bijzonder is. De aparte mix van jazz en oosters ge-oriënteerde muziek is geweldig. Dat ik daar niet alleen in sta lees ik ook in de review van "only jazz".

Meteen is ook duidelijk wie verantwoordelijk is voor de geweldige trompet bijdragen: Nils Petter Molvær. Daar is hij weer, het kan allemaal geen toeval meer zijn. Hier zijn giganten aan het werk. De een op de oud de ander op de trompet.

Het geluid en de productie zijn fantastisch, dat is toch iets wat in de jazz wereld veel beter geregeld lijkt te zijn. Zitten daar de beste technici? Misschien kan het nog mooier met MQA.

Views: 5

Share