Niet dat "Sticky Fingers", inmiddels 50 jaar oud, van de Rolling Stones nou zo hoog op m'n albumlijst aller tijden staat, maar als Jan Akkerman mee doet om hier eer aan te betonen wil ik er bij zijn. Met de toevoeging Bert Heerink als zanger, Rob Winter op gitaar en de Bombitas moet dit toch goed komen.

De aftrap is met de muziek van het album "Sticky Fingers", dus met opener "Brown Sugar". Een lekker nummer om in de sfeer te komen en de band te proeven. Het bandgeluid is dik in orde, de rol van Jan Akkerman bescheiden, maar hij staat wel heel prominent hoog op het podium.

"Sister Morphine" maakt door de rol van zangeres Lies Schilp de meeste indruk. Ze wordt vanwege de context in een dwangbuis gehesen. De inhoud en de aankleding maken hier een heel indringend nummer van, ook door de bijzondere nabootsing van een Sitar door Jan Akkerman.

De set voor de pauze wordt afgesloten met "Angie" en "Street Fighting Man", een mooi voorproefje van wat er komen gaat. De set na de pauze wordt verrassend geopend door Jan Akkerman die volgens mij een improvisatie speelde op iets wat van het Rosenberg trio leek te komen.

Daarna breekt de avond open voor mij, de nummers die gespeeld worden zou ik zelf ook uitgekozen hebben. Dat ze zelfs de moeite genomen hebben om aan "2000 Light Years From Home" vorm te geven doet me helemaal veel plezier. Dit is echt een van de hoogtepunten van het Stones repertoire. "Ruby Tuesday" is ook zo'n machtig nummer, net als "You Can't Always Get What You Want".

M'n gedachten dwalen weg naar m'n jeugd, toen de Howling Hurricanes me van deze muziek voorzag in live uitvoeringen. Hoe vaak zal ik daar niet van hebben genoten. Op dat moment besef ik niet dat Rob Winter ooit deel uit maakte van deze band. Dat heb ik pas net op Wikipedia gelezen. Wat mooi!

Zelfs mijn favoriete Stones album "Black and Blue" krijgt aandacht met een uitvoering van 'Melody". Fantastisch! Het hoogtepunt van de avond.

De uitvoering van "You're So Vain", oorspronkelijk van Carly Simon, geeft een twist aan de avond. Er is een link met Mick Jagger, dus het kan prima. Het is bovendien een prachtig nummer, ook in de uitvoering van vanavond.

De avond dendert nog even door met het ene na het andere prachtige Stones nummer. Ik zal ze niet allemaal opsommen, maar ze hebben me stuk voor stuk zeer getroffen als prachtige muziek.

Ik ben waarschijnlijk meer Rolling Stones fan dan waar ik me voor uitgeef. Dat neem ik toch maar mee van deze heerlijke avond. Daarbij wil ik ook even de complimenten maken aan toetsenist Jan-Peter Bast, hij blijkt de musical director te zijn van deze avond. Veel dank voor zoveel Stones plezier!