De muziek die we van Loreena McKennitt kennen houdt een belofte in als het om een live optreden gaat. Als het dan ook nog in Carré in Amsterdam is staat eigenlijk alles op groen.

Zo hebben we min of meer blind de kaartjes gekocht. Alleen het aspect dat 16 maart elk jaar een bijzondere dag is door allerlei persoonlijke zaken, waaronder deze keer m'n 30 jarig jubileum bij m'n werkgever, heeft me nog even doen aarzelen.

Dat we terecht kwamen in een optreden van de tour "A TRIO PERFORMANCE" was aan ons voorbij gegaan. De fysieke setting met weinig instrumenten op het podium in Carré was dus een verrassing, maar een aangename wat mij betreft. Direct bij de opening bewees het zich al. Loreena McKennitt op harp, begeleid door gitaar en cello, zingt een lied wat als een oud volksliedje klinkt. Prachtig qua geluid en sfeer. Wat een mooie stem ook live, moeiteloos lijkt ze te zingen.

Even later wordt het optreden stil gelegd om de mensen die graag een paar mooie foto's van zo'n heugelijke avond als aandenken mee naar huis nemen, terecht te wijzen. Ze is wel bereid om even aan deze "itch" toe te geven, maar dan moet het ook over zijn. Ik denk daar het mijne van. Ik zie het maar als een gevolg van de hang naar het Keltische en haar Ierse roots, de verleden tijd.

Gelukkig weten we gedeeltelijk aan het regime te ontsnappen, al baal ik van toch een incompleet en kwalitatief minder dan normaal beeldverhaal.

De muziek wordt weer opgepakt en we genieten ervan. Net als van de vertellingen en de heel grappige anekdotes. "A trio performance" blijkt een thema avond te zijn over het Keltische volk, Ierland en de zoektocht van Loreena McKennitt naar dit bijzondere verhaal.

De harp wordt afgewisseld met sessies achter de piano. De begeleiding van cellist Caroline Lavelle vult dat op een zeer fijnzinnige manier aan. Niet alleen op cello, maar ook op de traditionele blokfluit. Erg mooi!

De bijdrage van gitarist Brian Hughes is minder opvallend tot hij op elektrische gitaar op de voorgrond mag treden. Ook super mooi!

Helaas kan ik (nog) geen setlist vinden en is het lastig om de verschillende nummers te duiden. Hier en daar wordt er een herkend, maar daar blijft het dus bij. Ze werden prachtig vertolkt zo met z'n drieën, die verwachting is helemaal waar gemaakt. De hang naar het verleden brengt prachtige muziek en mooie verhalen voort. Genoeg voor een hele mooie avond Carré en de afsluiting van weer een bijzondere 16 maart.