Het aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het verhaal

Het is fijn die vraag weer eens op te pakken. De vorige keer is inmiddels al zo'n twee maanden geleden. Zo lang heeft de site nog niet eerder "stil" gestaan. Nou ja stil, na de zeer uitgebreide en prachtige vakantie had ik de zin en energie om een structurele verandering door te voeren.

Op alle "CD-SCORE selectie 1963-2018" pagina's zijn de links naar Youtube vervangen door een link naar Wikipedia. Daarnaast heeft elke pagina een playlist in Tidal en Spotify gekregen, net als de wekelijkse berichten al hebben.

Streamen heeft z'n praktische voordelen, ook als het om het ontdekken van muziek gaat. Toch blijft voor mij het fysieke product een wezenlijk onderdeel van de identiteit en beleving van een album, LP of CD. Het zal wat mij betreft dus altijd de combinatie van het gemak van streamen zijn in aanvulling op het bezitten van het fysieke exemplaar, bij voorkeur een SACD.

Lang was veel muziek niet beschikbaar in Tidal en Spotify en ook nu missen er in bijna elke jaarlijst wel 1 of 2 albums. Voor mij vaak juist de albums die veel emotionele waarde hebben, omdat ze een persoonlijke favoriet zijn die je juist graag met een groter publiek wilt delen.

Maar ook alle King Crimson studio albums zijn nog niet bij een streamingdienst onder gebracht. Daar kan ik bewondering voor hebben, maar nu voelt het ook als een gemis. Een topper als b.v. de LP Islands zal dus in de playlist van 1971 ontbreken, toch jammer.

De opvaller(s)

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Paul Ellis & Craig Padilla - Echo System:

Als liefhebber van de elektronische muziek van Klaus Schulze en ook Tangerine Dream krijgt een album als "Echo System" de zwaarst mogelijke criteria voor de kiezen om tot een uitverkoren album voor de "Bespreekweek" te worden gekozen.

De stijl van de genoemde bands is niet alleen herkenbaar in deze muziek, maar wordt op de site ook vermeld als uitgangspunt voor dit album. Hoe zorg je ervoor dat zoiets geen slappe kopie of na-aperij wordt? Het lijkt mij vooraf heel lastig, maar het is Paul Ellis & Craig Padilla toch gelukt. Er is bij mij bij het luisteren nooit ergernis opgetreden over te duidelijk overgenomen stijlelementen.

Telkens als een stukje van dit album langs shuffelde trok de opname me meteen in de muziek door wat er aan klanken en ritmes te genieten viel. De klanken zijn met zorg gekozen en met elkaar in verband gezet. De wendingen bieden telkens een nieuwe variant van mooi of prachtig. De thema's en grondritmes zijn aanstekelijk en doen verlangen naar meer. Daarin slagen ze als opvolgers van de grote voorbeelden.

Er is één element waar dit album met kop en schouders boven de oude helden uitsteekt, dat is de geluidskwaliteit, de kwaliteit van de studio opname. Het klankbeeld is zo onberispelijk en mooi gebalanceerd. Dat kon vroeger niet of werd veel minder belangrijk gevonden. Dit pluspunt geeft deze muziek vooral de extra beleving in aanvulling op het beproefde concept.

Helaas, juist dit album is niet als stream beschikbaar bij Tidal en Spotify.

Youtube: