Het Aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging “"Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het lijstje aanbevelingen, de "Draaitafel" van gisteren, is deze week overzichtelijk en met een mooi gevarieerde play-list. Met groot genoegen staat er ook het nieuwe album van Roger Waters tussen "Is This the Life We Really Want?". Na 25 jaar toch nog een nieuw pop-album opleveren als je inmiddels 73 bent. Dan had dat de afgelopen 25 jaar ook wat vaker gekund toch?

De eerste indruk is dat het niet vernieuwend klinkt, maar juist heel vertrouwd. Vooral het tijdperk "The Wall" lijkt een inspiratiebron te zijn, maar zelfs ook "Wish You Were Here" en "Animals". Je kan slechtere voorbeelden hebben.

Daarmee geen oordeel uitsprekend  over de kwaliteit. Inmiddels heb ik vaak genoeg kunnen ervaren dat muziek die door Pink Floyd geïnspireerd lijkt te zijn toch een eigen kwaliteit kan hebben, maar vooral ook heel mooi kan worden. Het heeft wat tijd nodig voordat de associaties minder de aandacht vragen en het eigen karakter naar boven komt. Ik heb daar nu al een positief gevoel bij.

Toch vraag ik me af of het voor een artiest met zo'n verleden wel mogelijk is om weer geheel vernieuwend te zijn. Een totaal vernieuwend album à la "The Wall" te maken, met als achtergrond "Amused To Death" in plaats van "The Final Cut". Zit je na zoveel jaar vast aan eerder gemaakte keuzes en kom je daar niet meer los van? "Is This the Life We Really Want?" heeft wat mij betreft alle eigenschappen van het laatste.

Is "Is This the Life We Really Want?" het definitieve afscheid? Dan vind ik dat je blij moet zijn dat hij er voor gekozen heeft, de aandrang had, om z'n kunstje nog een keer te doen.

En dan hebben we het nog niet eens over de strekking van het album gehad. Het doet me denken aan het gezegde "Kinderen en oude mensen spreken de waarheid." En dan ga ik alleen op de titel af en de posts op Facebook. Nog maar eens goed luisteren naar de strekking.

De Opvaller(s)

Maar welke min of meer bekende artiesten hebben zich al onderscheiden en gemanifesteerd als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Stuart McCallum & Mike Walker - The Space Between:

Dit album is even iets heel anders dan die van Roger Waters, dit is gitaarmuziek met een vleugje jazz. Het jazz karakter zit hem vooral in de wat complexere composities en melodieën. Niet in het jachtige, wat vaak synoniem aan jazz lijkt te zijn. Dit is rustige, eerder kabbelende relaxte muziek. Ontspannen muziek waarvan ik achterover ga leunen om er eens lekker van te genieten. Zonder de accenten overigens te vergeten, het is zeker niet saai.

Voordeel van een jazz aanpak is dat de muziek heel fijn en zuiver opgenomen wordt. Een prachtige opname mix van akoestische gitaar (Stuart McCallum), elektrische gitaar (Mike Walker), af en toe aangevuld door viool en cello.

"The Space Between" is een mooie titel omdat het refereert aan de stilte tussen de noten. Soms lijkt de schoonheid van muziek juist in de tussenliggende stiltes van de gespeelde noten te zitten.

In een grijs verleden door mij voor het eerst als heel prachtig waargenomen bij muziek van "The Penguin Cafe Orchestra". Waar nu toevallig ook weer gerelateerde muziek van uitgekomen is, en in de "Draaitafel-lijst" staat: 

Penguin Cafe - The Imperfect Sea

("The Penguin Cafe" is een voortzetting van de "The Penguin Cafe Orchestra" door een zoon van de een van de oude bandleden: Simon Jeffes)

Tidal:

Spotify: