Aan de randen van de popmuziek gebeuren de mooiste dingen. Soap&Skin is daar een voorbeeld van en dat kan live tot bijzondere dingen leiden of een avond om uit te zitten. Zitten, dat was ook de vraag. Wat konden we in de zaal verwachten, wordt het staan of zitten? De muziek zou net zo goed vanuit een stoel genoten kunnen worden.

Dat was niet het geval. De zaal vulde zich geheel met mensen die staande een plekje moesten zoeken. Vooral veel relatief jonge mensen viel me op, twintigers en dertigers met een artistieke inslag of interesse vermoed ik.

De aftrap werd door Jungstötter gedaan. Hij begeleide zichzelf aan de piano met eigenzinnige muziek die doet denken aan David Bowie in z'n Berlijn periode. De stem van Jungstötter heeft veel weg van David Sylvian. Een zeer interessant en veelbelovend optreden.

Aan de hand van de muziek en afbeeldingen die je langs ziet komen heb je een beeld van een artiest. Bij Soap&Skin (Anja Plaschg) zat ik er goed naast. Qua uiterlijk niet helemaal, maar zo'n verlegen en bescheiden persoon had ik niet achter de muziek gezocht. Ook niet dat ze uit Oostenrijk komt en daar thuis haar muziek opneemt en samplet.

Alles verandert als er muziek gemaakt wordt. Dan zit er een persoon met een verhaal, een boodschap en een bijzonder krachtige uitstraling. Vooral ook in het kwetsbare. Daar maakt ze gehakt van het gewone en zet ze voortdurend bijzondere, donkere sferen en emoties neer. Geholpen door strijkers, blazers, percussie en zelfs een Xylofoon.

De piano en zang van Anja Plaschg zijn de hoofdingrediënten van de muziek van Soap&Skin. De band vult dat aan, maar ook de bijbehorende samples worden afgespeeld. Dit leidt tot hele theatrale momenten en onwerkelijke passages. Precies de elementen van de muziek van Soap&Skin die het zo bijzonder maken. Bij "Vater" vindt dat z'n absolute hoogtepunt. Wat een heftig nummer is dat!

Anja Plaschg is het absolute middelpunt met haar voordracht en dans. Ik merk dat ik eigenlijk geen aandacht heb voor de band, dat ik voortdurend focus op Anja Plaschg en wat er komen gaat.

Helaas ken ik de muziek niet goed genoeg om veel te herkennen. "Pale Blue Eyes" herken ik ook niet als een Velvet Undergroud cover. Zo vervreemdend is de muziek en de interpretatie van Soap&Skin. Zo verrassend is het dan als ze "What a Wonderful World" zingt. Die kon ik zelfs niet missen.

Het is wel een perfecte samenvatting van het concert. Wat kan Soap&Skin een wonderlijke muziekwereld neerzetten. Niet dat alles even mooi is, het is allemaal wel indrukwekkend. Soap&Skin beweegt zich tussen de klassieke muziek en de popmuziek en heeft daar een unieke plek bij ingenomen.

Een setlist kan ik helaas niet produceren, er is er ook geen een van deze avond gemaakt op setlist.fm. Wel is er een vergelijkbare setlist van 14 april in België. Volgens mij komt die heel goed overeen.