In 1982 zat ik al een tijdje op de HTS in Alkmaar en had inmiddels weer wat mensen om me heen waarvan ik wist dat ze ongeveer van dezelfde muziek hielden als ik. In die groep is het idee ontstaan om naar het No Nukes festival te gaan. Op Laka is ook een mooi artikel over No Nukes te vinden.

In die tijd was kernenergie en vooral de neutronenbom een heel actueel politiek thema. Ik heb op school o.a. tijden met een katoenen tas door de gangen gelopen met als boodschap "Stop de neutronenbom", en een speldje (button) erop. Ik heb er zelfs diverse versleten omdat de boeken die je mee naar de les nam eigenlijk te zwaar waren voor zo'n licht tasje.

Toen het festival zich aandiende waren we al snel met een hele groep die mee wilden naar Utrecht. Er kon zelfs iemand met een rijbewijs en een auto geregeld worden. Nu lijkt dat heel gewoon, maar toen was het bijzonder.

We gingen dus en ik belandde in de kofferbak van de auto. Hij was groot, maar niet groot genoeg om ons allemaal op een normale manier te bergen.

De jaarbeurs was onherkenbaar omgetoverd tot een festivalruimte met veel stalletjes en een niet zo'n groot hoog opgesteld podium. Dave Edmunds en Ideal deden me weinig, ik kwam voor John Watts (Fisher-z) en The Stranglers. O, ja, een bandje dat U2 heette was er ook, misschien wel leuk. En een Nederlands bandje Doe Maar, gillende meiden muziek. Een mening hadden we wel.

Gek genoeg stond ook Urbanus van Anus op het programma. Onze grappige Belgische zuiderbuur. Die heeft wel leuke grappen en sketches, die kende ik al wel een beetje.

Na Ideal kwam John Watts aan bod, bekend van Fisher-z en nu op de solo toer. Ik hoopte op veel Fisher-z maar het leek er wat mij betreft niet op, teleurstelling nr. 1.

Drukwerk was in die tijd wel populair, maar ook dat maakte geen indruk. U2 dan, ik kan me er zelfs niets van herinneren. Dat is nu totaal onbegrijpelijk. Inmiddels heb ik dus eeuwig spijt dat ik daar niet meer van heb meegemaakt.

24-11-2019: Dankzij een reactie van Peter Pakvis krijgt dit laatste een andere wending:

"Zojuist heb ik jouw recensie van het No Nukes Festival, gehouden op d.d. 09-04-1982, gelezen en ik kan je vertellen dat je vanaf vandaag niet langer eeuwig spijt hoeft te hebben van het feit dat je niets meer van U2 weet te herinneren want die waren er die dag helemaal niet. Wel aangekondigd, net als The Beat maar nooit gespeeld, hun plaatsvervangers waren de reggaeband. Steel Pulse en The Bad Manners, die zijn broek uittrok waarop op zijn kont NO NUKES stond te lezen."

Ondertussen al een beetje chagrijnig was de timing van het festival om op dat moment Urbanus van Anus op het toneel te zetten perfect. Daar hebben we kostelijk om gelachen, dit had de hele dag wel mogen duren en was veel te snel voorbij. The Beat (24-11-2019: Dat zal dus Bad Manners geweest zijn.) kon ik in die tijd goed hebben, dat was best een aardig optreden. Live is dat leuke muziek, al heb ik daarna nooit de moeite genomen om een album te beluisteren.

De klapper van de dag dan, The Stanglers, ja dat is leuk. Al waren ze wel heel routineus bezig, het geluid beviel me ook niet zo.

Waarschijnlijk volledig te wijten aan de akoestiek van deze ruimte. Voor mijn gevoel waren ze na 20 minuten al klaar, teleurstelling nr. 2.

The Sound dan? Het deed me niets en het doet me niets, nooit meer wat van gehoord, teleurstelling nr. 3.

Het festival moest dus gered worden door Doe Maar. Helaas, niet gelukt en ook volledig uit m'n herinnering gewist. Dat is later in De Kuip in Rotterdam nog eens recht gezet.

Wat dan wel? De heenreis is me bijgebleven, de slechte akoestiek, toch ook wel de wat naargeestige sfeer, maar misschien was dat juist wel heel gepast voor No Nukes.

Hoogtepunten? Ik heb daar een "Gebroken geweer" speldje gekocht. Die heb ik nog jaren met trots gedragen. En een antimilitaristische "Lamaarlullen" poster. Vond ik erg leuk, misschien ligt hij nog wel op zolder.

Ja, dat was nog eens een tijd.