Nog geen week geleden kende ik de The Temperance Movent niet. Nu zijn ze al niet meer weg te denken.

Tijdens het bespreken van de "Draaitafel" gaf ik aan deze band graag live te willen zien. Dan moet je ook de daad bij het woord voegen. Dus de tourdates werden er bij gehaald. Wat een toeval en geluk, ze komen naar de Melkweg en niets staat me in de weg om er ook naar toe te gaan. Ook m'n maatje voor dit soort optredens wilde de mee, want inmiddels ook enthousiast geworden, dus kaartjes regelen maar.

De Melkweg, dat was al weer een tijd geleden dat we daar een optreden hadden gezien. Onterecht mag de conclusie nu zijn. Bands als The Temperance Movement wil je niet meer missen.

De CD was al heel veel belovend, maar we konden niet vermoeden wat voor een storm er over ons een zou gaan die avond. Wat een energie gaat er van de band en met name zanger Phil Campbell uit. Die energie zorgt er voor dat de bluesrock recht in je gezicht gesmeten wordt en je dus wel mee moet rocken.

Het publiek ging ook vanaf de eerste noot uit z'n dak. Er gaan zelfs hardcore fans mee uit Engeland, maar ook de Nederlandse fans lieten zich horen. Er werd ook opvallend veel meegezongen met de band. Had ik ook wel gewild, maar ja hoeveel kan je opnemen in een gering aantal keer luisteren. Jammer, want de muziek leent zich er voor en de band geniet er zichtbaar van.

Het leek wel of er een hele reeks klassiekers gespeeld werden, zo was het publiek er bij betrokken. Het was van het begin tot het eind een vlammend optreden. Phil Campbell steelt met z'n enorme energie de show en maakt de opzwepende rock nog mooier om te ondergaan. Wat een heerlijke avond rock muziek hebben we gehad. Dat was lang geleden. De Melkweg wordt vanaf nu scherp in de gaten gehouden.

Tot slot wil ik het voorprogramma ook nog even noemen. De Paceshifters gingen er ook heerlijk tegenaan. Hun album "Breach" gaat vanaf nu de draaitafel op.