Tidal:

Spotify:

Debuteren met een dubbelalbum, dat is lef hebben toch? Het Engelse Warmrain heeft volgens eigen zeggen 8 tot 10 jaar over het maken van dit album gedaan. Ze hebben de tijd genomen om de muziek te ontwikkelen. Hebben de tijd genomen om hun levenservaringen er in te verwerken. Ze hebben zelfs hun levensfilosofie in dit concept album verwerkt.

Al dit schaven en verbeteren heeft tot een mooi geheel geleid. In deze, vooral in de prog rock scene, gewaardeerde muziek voel je voortdurend de spanning en de intentie. Dat maakt het denk ik ook prog rock. Het rockt wel, maar op een hele beheerste en ingehouden wijze.

De bepalende figuur en zanger lijkt Leon Russell te zijn. Zijn visie en werk worden vooral beschreven op hun site. Zoals zo vaak luister je na het lezen van dit bijzondere verhaal anders naar de muziek. Snap je waarom het zo gemaakt is en ervaar je nog meer de diepgang van de muziek.

Het is prog rock, dus soms gaan je gedachten naar andere bands in dit genre. Belangrijk is dat het daardoor niet plat en als een herhaling van zetten gaat voelen. Daar zijn ze heel goed in geslaagd. Het enige waar ik maar niet uitkom is de stem van Leon Russell. Ik denk telkens naar de grote Steven Wilson te luisteren en dan weer naar Mariusz Duda van Riverside. Dat is alleen maar een groot compliment, want de zang is goed.

De consistentie van het album is zo goed dat het niet nodig is bepaalde nummers naar voren te halen om de kwaliteit te duiden. Misschien is alleen een waarschuwing op z'n plaats. Laat je aan het eind van CD 1 niet afschrikken door het nummer "Here Comes the Rain Again". De keuze voor deze cover van de Eurythmics is een vreemde dissonant, waar Leon Russell vast een goede verklaring voor heeft.

Overall is het album "Back Above The Clouds" een anderhalf uur durende heerlijke warme regenbui, of een anderhalf uur durende meditatieve douche.