Dit concert is een verjaardagscadeau van m'n jongste dochter! Bijvoorbaat al een leuke avond dus. Ze heeft een voor mij redelijk exclusieve (voor mij vaak onbekende relatief nieuwe, misschien ook wel Utrechtse scene) muzieksmaak, maar soms raakt het elkaar. Voorbeelden zijn Wolfmother en Allah-Las.

Op deze mooie dag dus vroeg uit het werk om samen vooraf nog wat tijd door te brengen en te eten en dan met z'n tweeën op naar het nog redelijk nieuwe Tivolivredenburg.

De grote zaal ken ik inmiddels (King Crimson), de Pandora zaal is nieuw voor me. Om er te komen lijkt het of je ergens in de hemel uit gaat komen, maar als je eenmaal binnen bent is het een prettige zaal goed ingericht om muziek te maken en mee te maken. Vanaf het balkon hebben we een goed overzicht en ben ik zeer ingenomen met het geluid. De akoustiek is goed en zonder gehoor bescherming is het prima te doen, daar kan Paradiso nog wat van leren.

De muziek dan. Het begint met de Nederlandse band "Amber Arcades". Ik vind het een leuke, moderne, naïeve kruising tussen The Cure en zoiets als Jefferson Airplane. Ik ben vooral verbaasd dat de zaal zoveel aandacht voor dit soort muziek heeft. Het heeft een zeer grote sixties uitstraling. Is daar weer een publiek voor?

Het blijft de vraag van de avond want ook Allah-Las zit in die hoek. Ontwapende eenvoud, "lieve jongens" hoorde ik zelfs iemand achter ons zeggen. Ja, de muziek spreekt en daar zijn 5 mensen voor nodig, daar hoeven ze verder geen drukte om te maken, ze komen om hun muziek te laten horen.

Ik heb zelden zo'n relaxte set gezien. Niet dat ze er met de pet naar gooiden, in tegendeel. Het is allemaal heel goed verzorgd, mooie mix, goeie stemmen en de prachtige klanken van de elektrische gitaren. Dat wat het zo'n sixties uitstraling geeft.

De man aan de toetsen verdiend ook een vermelding. Hij staat er als bandlid niet bij op Wikipedia, maar zijn gedrevenheid en maniertjes om zijn niet echt hoorbare toevoegingen aan het klankbeeld te maken vond ik prachtig. Een schouwspel op zich.

De gespeelde muziek is als snoep, het eerste snoepje is heel lekker, de volgende ook en zo blijf je maar verlangen naar nog een snoepje. Ze laten en passant nog 3 nummers van het nieuwe album (komt in september) horen. Ik hoor geen ommezwaai, maar wel een ontwikkeling in de liedjes. Het klinkt heel goed. Hier lijkt een band te staan met musici die zich nog lang kunnen ontwikkelen. Mijn droom is natuurlijk een Pink Floyd scenario, al wens ik niemand een Sid Barret story. Toch stralen ze zelfverzekerdheid en vakmanschap uit, mooie ingrediënten voor een doorontwikkeling. Er is al voor een heel specifieke muziek stroming gekozen en ze hebben daar succes mee. Komt er nog meer? Laat de muziek maar spreken.

O ja, ze lijken allemaal van whiskey te houden. Voor de toegift kwamen ze zo'n beetje allemaal met een goed gevuld whiskey glas in hun hand binnen. Ik gok dat er ook whiskey in zat.

Het was een heel mooi verjaardagskado. Bedankt ..!