Het aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het verhaal

Ja, de overblijvers, de interessante, mooie of nog niet geheel beoordeelde albums. De scherpe waarnemer ziet dat het aantal "Die-hard's" toeneemt. De aantallen worden te groot, zo groot dat er ongenuanceerd ingegrepen moet gaan worden.

De oorzaak is dat de muziek op de "Draaitafel" te leuk is, te veelbelovend of soms ook te wisselvallig voor een definitief oordeel. Ik heb een zwak voor elektronische muziek (o.a. ARC en Erik Wollo) en vind de muziek die richting jazz gaat erg interessant (Kovacs, Walter, Wolfman Washington, Ralph Towner en Paolo Fresu). Lisa Gerard kan nooit gepasseerd worden. Elvis Costello moet nu ook eindelijk eens een keer voldoende aandacht krijgen. David Eugene Edwards is een must. Julien Boulier verdient nog heel veel meer aandacht. Mark Lanegan & Duke Garwood moet je de tijd geven. En dan is er nog veel meer, nu nog minder goed te definiëren muziek die alleen daardoor al te interessant is. 

Ooit van een burn-out door een hobby gehoord? Ik begin er in te geloven. Nee, niet echt, het is soms alleen jammer dat de week niet wat langer duurt. Af en toe lijkt me een dag extra per week best een oplossing. Toch is er zelfs in deze tijd muziek die direct positief naar je bewustzijn gaat.

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Ralph Towner, Paolo Fresu - Chiaroscuro:

Het eerste wat aan deze muziek opvalt is hoe mooi het klinkt. Als je dan even door luistert zal opvallen dat er een trompet en een akoestische gitaar samen spelen. Een combinatie die niet voor de hand ligt gezien het grote verschil in volume wat de instrumenten maken. Het volume probleem is nergens te horen, mede doordat Paolo Fresu de trompet heel subtiel bespeeld.

Het gitaarspel van Ralph Towner is daarbij net zo hemels als de klanken van de trompet. De composities van voornamelijk Ralph Towner zijn rustig, vooral gericht op het uitdrukken van lome sfeerbeelden. Een soort ambient jazz vorm.

De jazz vorm volgt uit het samenspel van de ritmes en melodieën van beide instrumenten. Daar waar de klank en melodie een prachtig geheel vormen. Daar voelt de ambient aanduiding wat ongemakkelijk, omdat het boeiende en te spannende muziek is. Niet echt een warme ambient deken om in onder te duiken, maar meer een jazz uitdaging om te ontdekken. Er is veel te beleven in de klanken en ritmes.

Daarin lijkt de oneindigheid aangetikt te worden. Dit is muziek waarin het ontdekken waarschijnlijk nooit ophoudt. 

Tidal:

Spotify: