Het aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het verhaal

Hoewel alweer zo'n twee weken later dan de vorige "Bespreekweek", is er op het eerste gezicht nog weinig specifieks te melden aan muziekbeleving. De frequentie van concertbezoeken is nog steeds hoog. Deze keer zijn het Manfred Mann's Earthband, Dead Can Dance en Pink Floyd Project, met een nogal uiteenlopend resultaat.

Misschien is de ergernis over het Dead Can Dance optreden dan wel het onderwerp van deze week. Hoe is het mogelijk dat het volume van de muziek bij concerten nog steeds niet op orde is? Waarom worden er net als 50 jaar geleden nog steeds 2 zuilen met speakers op of boven een podium geplaatst? Zodat de muziek recht in de kwetsbare oren geblazen wordt van degenen die lang in de rij hebben gestaan om dicht bij hun favoriete artiest te komen. Of, net als wij, door het lot op 2 meter van idioot hard klinkende speakers plaats moesten nemen bij Dead Can Dance.

We leven in een tijd van sophisticated surround geluid zoals bijvoorbeeld Dolby Atmos. Pink Floyd maakt nota bene al sinds de jaren '70 van de vorige eeuw gebruik van quadrofonie. Een meerkanaals oplossing voor het geluid is echt geen rocket science meer, bijna elke huiskamer heeft het.

Verdeel de geluidsbronnen niet over 2 punten, maar over 4, 6 of 8, verdeeld over de zaal. De techniek kan het al lang aan om de looptijden netjes op al deze geluidsbronnen af te stemmen. Maak gebruik van een serieuze geluidsmeting zoals dat ook voor een surround systeem gebeurt. Zo kan het volume heel precies afgestemd worden op een maximale waarde en kunnen vele oren verschoond blijven van schade.

Je kan het niet eens innovatie noemen. Benader je publiek met respect en benadeel niet elke keer een deel daarvan. Door het volume te ver open te zetten om de mensen achterin niet teveel te benadelen. Dit hoeft echt niet meer.

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Teskey Brothers ‎- Half Mile Harvest:

Nieuw uit Australie zijn de Teskey Brothers. Het heeft even geduurd, maar de muziek heeft nu ook Nederland bereikt. Dit album, al uit 2017, klinkt alsof het in de vroege jaren van de soul gemaakt is. Als een product van het Stax label uit de jaren 60, met als bekendste artiest Otis Redding. 

Maar het is niet alleen de soul die deze muziek zo heerlijk maakt, voor mij is het ook de vette blues component. Al moet ik toegeven dat het af en toe moeilijk is om het fijne van de muziek aan een van deze twee hoofdcomponenten toe te schrijven.

Dit in eigen beheer opgenomen debuutalbum klinkt als een met overgave gemaakt product van een professionele studio. De composities zijn stuk voor stuk heel sterk en sprekend. De stem van Josh Teskey kan zich meten met die van de groten uit de jaren 60. Josh Teskey is een geweldige zanger met een fijn randje op z'n stem. Met gemak stel je je bij dit album voor dat dit opnames zijn van zeer bevlogen en geïnspireerde opname sessies.

Deze jonge muzikanten verbazen de hele muziekwereld met hun sound, stijl en kwaliteit. De muziek maakt vrolijk en brengt sfeer in de luisterruimte.

Op hun site staat trots dat hun nieuwe album "Run Home Slow’ in augustus 2019 uit gaat komen. De nieuwe single "Hold Me" klinkt in ieder geval fantastisch!