Het aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het verhaal

Het verhaal van deze week is de ingebruikname van de Lumin streamer. Eindelijk weer zonder irritaties muziek spelen zoals ik gewend was op m'n te vroeg gecrashte Squeezebox. Geen Bluesound blues meer, maar Lumin lenigheid in het afspelen van de muziek.

En dat in een week dat er maar 6 albums overblijven voor de "Draaitafel". Is dit de invloed van de messcherpe weergave van de Lumin speler? Misschien, of gewoon het lot, of erger het gevolg van een afnemend aanbod van mooie muziek. Eerst maar rustig afwachten wat de komende weken brengen.

De 6 albums lopen enorm uiteen qua muziekstijl. Van Nederlandstalige streekfolk van Daniel Lohues naar modern klassiek met Ólafur Arnalds & Alice Sara Ott, vervolgens de moderne popmuziek van Jeremy Loops of naar de jaren 60 "country/blues/folk" met Karen Dalton of Laura Nyro. Een afwisseling en spectrum welke in weinig andere afspeellijsten te vinden zal zijn, schat ik zo in.

Het spectrum wat de Beatles met hun muziek bestrijken doet me er wel aan denken, dat als de Beatles nu zouden leven, ze vast ook een geniaal house of dance nummer gemaakt zouden hebben. Maar hoe? Het idee alleen al.

De opvaller(s)

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Ben Harper And Charlie Musselwhite - No Mercy In This Land:

Ja, er wordt nog fantastische blues gemaakt in 2018. Nieuwe blues, geen flauwe kopie van het oude werk van B.B. King, Howling Wolf of Muddy Waters. De samenwerking van Ben Harper en Charlie Musselwhite heeft 5 jaar na "Get Up!" en nieuw juweeltje opgeleverd.

De blues op "No Mercy In This Land" is voorzien van een stevige ondertoon, voornamelijk aan de hand van de (vaak slide-) gitaar van Ben Harper en een stevige bas.

De balans wordt rechtgetrokken door de partijen met de vele mondharmonica's uit het assortiment van Charlie Musselwhite. Te gekke muziek en uniek voor deze tijd.

Toch is het ook de zang van Ben Harper die indruk maakt, vooral in ballades als "Nothing At All". Er zit vuur in deze man, dat hoor je op dit album, maar live is dat een sensatie. Het pasgeleden meegemaakte concert heeft bij mij een diepe indruk achter gelaten, mede door het hoorbare en zichtbare vuur in Ben Harper als hij "All That Matters Now" zingt.

Hoewel dit een review is van het album "No Mercy In This Land" zou ik liever spreken van de aankondiging van een klassieker.

Tidal:

Spotify: