Zo'n veertig jaar geleden hoorde ik voor het eerst van het fenomeen Harry Sacksioni. Er werd zo lovend over z'n gitaarspel gesproken dat ik het opgeslagen heb. In de loop der jaren kwam Harry Sacksioni weer geregeld ter sprake. Maar toch, zijn faam kwam me ter ore maar daar bleef het bij.

Het heeft dus 40 jaar geduurd voor ik voor het eerst bij een optreden van Harry Sacksioni ben en voor het eerst echt kennis maak met zijn muziek.

Nog maar net bekomen van het gitaarspel van Dennis Huige van Racoon vier dagen geleden, wordt ik weer weggeblazen door het geluid van vooral akoestische gitaren. Niet dat het vanavond qua spel te vergelijken is, maar de ultieme mooie klanken waren wel weer aanwezig.

De complexiteit van wat Harry Sacksioni speelt is ongeëvenaard. Met "In The Mood" laat hij horen hoe hij een heel orkest kan vangen op de snaren van een gitaar. Even daarvoor had hij me al verbaasd met een eigen compositie, "De Ierse kust". Met recht de vertolking van de natuurschoon die hij in Ierland had gezien. Met de "The Ali Shuffle" maakt hij net zoveel indruk als componist/gitarist.

Het thema van de avond is filmmuziek, met als gevolg dat er veel covers gespeeld worden. Het genie van Harry Sacksioni als gitarist en arrangeur wordt breed uit gemeten, met af en toe weergaloze uitschieters als "Vincent" en "Unce Upon A Time In The West".

Een ode aan JJ Cale wordt op de elektrische gitaar gedaan en in het bijna donker. De elektrische klanken gieren qua emotie door het donker ondanks de subtiliteit van het spel van Harry Sacksioni. Mij definitief overtuigend van zijn unieke klasse.

Bij het aangekondigde einde van het programma speelt hij  toepasselijk "Uitgespeeld". Echter het blijkt allerminst het einde te zijn. Harry Sacksioni stapt naar voren om dichter bij het publiek verder te spelen. In gesprek met het publiek komen er nog veel aangevraagde of door de situatie geïnspireerde nummers langs.

Het is ver na elven voordat het dan echt afgelopen is. De bijna 3 uur zijn omgevlogen. We mogen nog wat gesigneerde CD'tjes bij hem kopen voordat we met een nieuwe held in gedachten naar huis gaan. Ondertussen bedenkend dat ik zojuist leuk met hem heb staan praten over Dunderklumpen! en hem nog een hand gegeven heb na ontvangst van de CD's.

M'n vrouw heeft hem ook nog een idee aan de hand gedaan voor z'n nog titelloze nummer: "Snel in G", namelijk "Happy Me". Hij zou het in overweging nemen. Wat een avond!