Voor de 2e keer naar Paul McCartney voelt als een bijzondere buitenkans. Echter, de drive die Paul McCartney heeft om op te treden is ongekend. Op Setlist staan op dit moment (september 2019) maar liefst 922 optredens geregistreerd. En dat is nog buiten die met de Beatles en Wings om. In Nederland heeft hij de laatste 10 jaar ook maar liefst 9 keer op een groot podium gestaan.

We moeten weer naar de Gelredome en staan uiteindelijk in de druilerige regen te wachten om naar binnen te gaan. Hoewel erg vroeg vertrokken staan er al veel mensen te wachten. Toch komen we best wel dicht bij het podium terecht en kunnen we redelijk goede foto's maken.

De opener "Magical Mystery Tour" is direct majestueus. Bang! Die komt binnen. Daarna richt Paul McCartney zich ook even tot het publiek en roep "Alles goed?" in heel verstaanbaar Nederlands.

Direct wordt "Drive My Car" ingezet, meteen ook de verwachtingen invullend. Vooraf is aangekondigd dat het rock & roll repertoire meer aandacht zou krijgen. Dat we een vleugje Beatles in de begin jaren te horen krijgen is m'n vurige wens. Tot nu toe gaat dat dus fantastisch!

"Jet" mag dan onder de naam Wings zijn uitgebracht, maar het doet niet onder voor het Beatles werk. Ondertussen blijkt dat de begeleidingsband een fantastische bezetting kent. Wat een vuur komt er van het podium af en ook "Macca" is goed bij stem.

Met "Got to Get You Into My Life" wordt er een animatiefilm van de 4 Beatles achter de band getoond. Prachtig! De aankleding is sowieso schitterend en ontroerend vanavond. Op de schermen komen foto's en posters uit het Beatles tijdperk langs. Dat geeft veel extra sfeer.

Er wordt ons nog meer rock & roll voorgeschoteld: "Let Me Roll It". Nogmaals de kracht van de Wings muziek bestempelend. Het is dan wel geen vleugje vroeg Beatles wat we nu proeven, maar toch net van voor de tijd dat muziek een onmisbaar onderdeel van m'n leven werd.

Dan neemt Paul McCartney plaats achter de piano voor "The Long and Winding Road". Een momentje om mee te zingen en je thuis te voelen op deze heerlijke plek.

"Blackbird" ontbeekt volgens mij nooit tijdens een show en met uitleg over het ontstaan van het nummer (rassen onlusten in de VS in de jaren 60) krijgt het weer een prachtige uitvoering. Pure kippenvel muziek.

Met "And I Love Her", "Mrs. Vandebilt", "Eleanor Rigby" en "Band on the Run" komt er een rijtje langs om bij flauw te vallen. "Mrs. Vandebilt" live is een lang gekoesterde wens van mij, omdat die in 2003 ontbrak.

We krijgen vanavond een primeur voor Nederland volgens Paul McCartney en "Ob-La-Di, Ob-La-Da" wordt ingezet. De simpele genialiteit van het nummer werkt als een gek.

Volgend hoogtepunt is weer een stukje Beatles rock & roll gevoel, "Paperback Writer". Met je ogen dicht zou je even in een andere tijd kunnen zijn. Weer een grote plus voor de begeleidingsband.

Terecht krijgt John Lennon nog even een momentje met "Give Peace a Chance". Een nummer kenmerkend voor de persoon John Lennon. We zingen allemaal heel hard en ontroerd mee. Het zou nog iedere dag gespeeld moeten worden.

We krijgen maar liefst twee encore's vanavond, waarbij "Helter Skelter" voor mij de absolute uitsmijter is. Dit bevestigt nog eens de kracht van de rock & roll van de Beatles.

Al met al een gedroomde avond die mooier was dan de droom zelf. De behoefte aan het Beatles gevoel was voor een paar uur volledig ingevuld, maar op weg naar huis ontstaat alweer een knagend honger gevoel. Hier krijg je nooit genoeg van.