Het begon in die tijd wat meer een gewoonte worden om met m'n vriendin, nu m'n vrouw, naar concerten te gaan. Naar een optreden van The Police Reunion Tour gaan hoorde er inmiddels ook bij. M'n vriendin had ze nog niet live gezien en voor mij was het herinneringen ophalen aan het sensationele optreden op Pinkpop in 1979.

Je hoopt natuurlijk op nog zo'n ervaring, maar dat was verre van reëel. De mannen stonden er eerder vanuit een plichtmatig besef dan dat er nu een spannende en vrolijke interactie gaande was op het podium. Sting trok de show, bewust of niet, in z'n eentje en de 2 anderen waren het achtergrond orkest. Als er een geluidsband had mee gedraaid had dat weinig uitgemaakt.

M'n vriendin was verheugd dat Sting, net als vroeger, z'n witte T-shirt met korte mouwen aangetrokken had. Ook dat telt mee.

Toch blijft het leuk om "Message in a Bottle" weer live te horen. Zelfs in de galmbak van de Arena. Waar we zaten viel het gelukkig wel mee. "Walking on the Moon" was al snel een cadeautje waar ik niet op gerekend had. Ik vind die baslijn zo mooi!

Het duurde tot "Roxanne" in de originele uitvoering voor er weer echte beleving in het optreden kwam. Natuurlijk met de uithalen als "Roxannooo!". Dat blijft een belevenis ook al is dat kunstje al zo vaak gedaan.

"So Lonely", de eerste hitsingle, komt aan bod in de eerste encore. Er wordt een heerlijk lange uitvoering gespeeld die me echt weer even aan Pinkpop deed denken.

Daarmee was de emotie er wel uit voor deze avond. Het was leuk om er bij geweest te zijn, maar de band of Sting hebben geen diepe indruk achter gelaten.