(Supertramp Amsterdam Olympisch Stadion (1983 ))
De meest bijzondere locatie voor een concert waar ik naar toe 
geweest ben is het Olympisch Stadion in Amsterdam. Gebouwd voor de spelen van 1928. Wat het ook bijzonder maakt is dat het een massief bakstenen gebouw is en dus mooi om te zien.
Op Setlist kan ik 23 vermeldingen vinden van concerten die daar plaats vonden, waaronder Pink Floyd in 1972! Van alle vermelding komt het merendeel uit de
afgelopen 5 jaar (voor 2016).
Het was in 1983 dus echt een bijzondere locatie. Ik meen me te herinneren dat dit ook te maken had 
met het "Festival of Fools" omdat Jango Edwards in het voorprogramma stond, maar dat is meer giswerk. In ieder geval was Jango Edwards een vreemd voorprogramma.
Het was een vrij warme zonnige dag, dus lekker weer om buiten te zijn. Hoewel de weersverwachting weinig goeds voorspelde leken we in Amsterdam de dans te ontspringen. Het was wel raar om zo bij daglicht een concert mee te maken. Het podium wekte ook de indruk dat dit voor een donkere avond gebouwd was, want je keek er dwars doorheen en zag als achtergrond de rest van het stadion.
Voor mijn gevoel bepaalde dit mede de sfeer. M'n gevoel bij Supertramp was in die tijd toch al dubbel, omdat na 5 magische albums ik "Breakfast In America" onverteerbaar vond. Het concert kwam dus een beetje lauw op gang. Met nummer als "It's Raining Again" en "Breakfast in America" moest m'n beleving komen van de gedachte dat dit wel een concert van van Supertramp was. Geniet van wat je wel hebt dus.
Oude en nieuwe nummers werden voortdurend afgewisseld en mijn emoties gingen mee in dit ritme. "Bloody Well Right" was natuurlijk bloody well prachtig, net als "Asylum", een ander topnummer van de LP "Crime Of The Century".
Pas bij "Dreamer" en "Rudy" begon het concert voor mij echt te lopen. Dus pas bij de finale. Dit was ook het moment dat duidelijk werd dat het weer toch echt ging omslaan. Een onweersbui diende zich in de verte aan. Voordeel was dat het daarmee ook donker werd. De film met de versnelde beelden van een spoorbaan maakt veel indruk tijdens de muziek. Dit was de sfeer die ik zocht.
Maar het werd nog mooier. Tijdens "Fool's Overture" brak de bui ook echt los, gepaard gaande met bliksem. Nu zouden mensen en zeker een organisatie onrustig worden als zich dit voordeed. Toen is die gedachte in ieder geval nooit bij me op gekomen. Ik was helemaal gebiologeerd door het beeld van het podium, de muziek en de prachtige omlijsting in de wolken boven het station.
We hadden een plek vrij hoog op de tribune gekozen en konden het geheel prachtig overzien. "Fool's Overture" in een soort apocalyps. Die ervaring is nooit meer benaderd tijdens andere binnen of buiten concerten.
Daarna werden "School" en "Crime of the Century" nog gespeeld als toegift. Precies zoals je dat van te voren bedenkt. Vooral het stukje mondharmonica van "School" was een droom die werkelijkheid werd. Als er een mooier dan mooi bestaat, dan is het wel dat stukje mondharmonica. Ik heb het live gehoord en genoten. Die was binnen!
Helaas was dat Supertramp concert tot nu toe ook de laatste keer. Tegenwoordig toert Roger Hodgson rond. Wat ik er van zie op YouTube is dat de moeite waard.
In 2010 had ik kaartjes voor de Gelredome, maar werd ik ziek. Best een afknapper dus. Dit is iets om nog een keer goed te maken.
(Met dank aan "Hanzel" voor het maken en het ter beschikking stellen van de foto's.)
Views: 3304
Ook mijn eerste popconcert, ik was 17 en diep onder de indruk. Nu 41 jaar later, werk ik bij een bedrijf dat kantoor heeft in het Stadion. Bijzonder!
Vandaag 40 jaar geleden! Wat een dag!
Wat leuk!
Memorabel inderdaad.
Ik was er ook!
Bij het nummer “it’s raining again” kwam ik aan land…
op een feestje bij een klasgenoot zaten we op het dak te kijken hoe het stadion vol liep… toen ik voorstelde om te proberen naar binnen te glippen, waren er 4 bereit om het er op te wagen.
Het plan was om achter het stadion over te zwemmen…
Een van mijn vrienden had notabene een gipspoot… , een vuilniszak eromheen en goed afsluiten was de oplossing.
Een andere vuilniszak voor onze kleding en hup het water in.
De zak met onze kleding bleef netjes drijven en duwde ik voor mij uit
Eenmaal aan de overkant bleek het een schuine kant te zijn met ingemetseld glas…
maar door onze kleding daar over heen te leggen lukte het ons om uit het water te klimmen.. daar in de bosjes (enorme urine geur) hebben we ons aangekleed en zijn we het stadion ingelopen.
Mooi avontuur en top concert!
In het groepje vrienden zat trouwens een bekende Nederlander, maar wie verklap ik niet.
Groet, EB
Mijn allereerste concert… Ik was 19. Mee met mijn grote zus en haar vriend. Woonde net een jaar in Amsterdam. Magisch! Nog steeds groot fan van supertramp.
Ik was er ook! Wat een heerlijk concert. Ik had altijd de herinnering dat het begon te regenen bij “It’s raining again”, maar wellicht is dat te wijten aan mijn gatenkaas van een geheugen.
He Henry, dat is bij mij ook bijgebleven. In mijn beleving begonnen ze bij de start van de regen plots “It’s raining again” (weer) te spelen, maar ben ik niet zeker van. Al met al e e n van de mooiste concerten die ik beleefd heb.
Gr. Paul
klopt! Bij dat liedje zwommen we over en begon het te regenen.
Beste Henry, dat klopt ook! Rodger Hodgson maakte er een opmerking over voordat ze begonnen met spelen. Dus jouw gatenkaas valt mee!
Mijn eerste concert en zal het nooit vergeten, Jango Edwards die optrad in plaats van Mink deVille, binnen 5 minuten stond hij in zijn blote reet
….. en niet te vergeten trad Mothers Finest in het voorprogramma op!
Ronald Kraan
In antwoord op Ronald Venderbosch.
Klopt!
Ik herinner het mij nog als de dag van gister. De in het artikel omschreven beleving deel ik volledig; ik stond met vrienden uit Dinxperlo op het veld voor het podium. Wat een geweldige ervaring! En inderdaad; Fools Overture raakte mij in al m’n vezels. Maar dat was ook het geval bij de intro van de ‘long way home’ . Later (in 1997) ben ik nog een keer naar een concert van Supertramp geweest in Ahoy, heel mooi, maar niet te vergelijken met de sfeer in 1983.
Ronald Venderbosch
Wat betreft concert supertramp in 1983.
Mink Devil zou in het voorprogramma staan ( daarom gingen wij erheen), hij zat echter “vast” in Noorwegen ivm drugsgebruik of het meenemen daarvan.
Jango Edwards was een troostprijs.