Het aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het verhaal

De opluchting over een normale muziekweek heeft precies een week geduurd. Ik heb de vorige "Bespreekweek" moeten laten schieten. De reden daarvoor is alleen maar plezierig, we hebben heel veel livemuziek gezien, Lavalu, Marco Borsato en Madeleine Peyroux. Het bezoeken van de optredens is een ding, het maken van een verslag is een ander ding en tijdrovend.

Helaas zijn optredens niet te plannen. Je pakt de kans om er bij te zijn of niet. In het boekingswereldje zijn er kennelijk seizoenen waarin artiesten boekbaar zijn of er verwacht wordt dat er veel publiek komt. Het is al jaren hollen of stilstaan en soms moet je beloftevolle optredens laten schieten, omdat het niet te doen is. Of je kiest ervoor om 3 dagen op rij op pad te gaan zoals begin november.

Luxeproblemen, dat zeker. Net zoals het als een soort luxe gezien kan worden dat het spectrum van mooie muziek ook zo groot is. Van David Eugene Edwards & Alexander Hacke naar Harry Sacksioni, door naar Racoon en Lavalu, met als meest recente Madeleine Peyroux. En dan sla ik nog wat uithoeken over.

De verrassingen daartussen zijn Harry Sacksioni met z'n gitaarspel en Lavalu met haar klassieke kamermuziek van nu. Klassieke muziek is mooi, dat heb ik al vaak ervaren. Dat terrein ligt nog braak voor een tijd in m'n leven dat ik daar echt aan toe ben. Voorlopig biedt de popmuziek nog enorme vergezichten om te ontdekken.

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Chris Jones - Roadhouses and Automobiles:

Een enorme verrassing vind ik de muziek van Chris Jones. Prachtig gitaarspel, prachtig opgenomen muziek, prachtige zang en mooie teksten. Wat wil je nog meer? Nou, bijvoorbeeld dat hij nog meer muziek maakt en dan ontdek je dat hij overleden is. Wat is dat toch met goede gitaristen?

De country blues van Chris Jones hakt er in. De onderwerpen waar hij over zingt zijn dan ook niet mals. Het leven op en langs de weg, een rookverslaving, drankverslaving, afkeer van religie, het houdt niet op. De argeloze luisteraar zou er zo aan voorbij kunnen gaan. Het klinkt namelijk allemaal zo liefelijk door het gitaarspel en de fluwelen stem of een heerlijk zoemend Hammond orgel. De duidelijke country invloeden kunnen het plezier deze keer niet wegnemen, het is hier helemaal op z'n plek.

Het smaakt naar veel meer. Dat is er gelukkig wel. Er zijn veel samenwerkingen met artiesten die ik nog niet ken. Alleen Sara K. is bij mij wel bekend. Het album "Smoke And Noise" samen met Steve Baker ligt al op de "Draaitafel" en is van hetzelfde caliber. Een nieuwe gouden muziek-ader is ontdekt.

Tidal:

Spotify: