Je moet ook wel een eens gokje wagen. Soms heb je geen duidelijke verwachtingen van een concert maar wil je de muziek die je kent ook live eens meemaken. 

Sinds "Standing on the Rooftop" (2011) ben ik overtuigd van de kwaliteit van de muziek van Madeleine Peyroux. Of dat live ook wat zou zijn, ik twijfelde wel een beetje, het is toch geen genre om een feestje te bouwen. Even vergetend dat hier een zeer ervaren live artiest staat welke ook jaren straatmuzikant is geweest. Doorslag gaf het feit dat ik verwachtte dat m'n vrouw dit heel mooi zou vinden. Kunnen we fijn samen op pad.

Lekker de werkweek afsluitend met een hapje en een drankje kwamen we daarna ruim op tijd aan bij Paradiso. We stonden zelfs helemaal vooraan in de rij. Ook wel eens leuk om de rij achter je te zien groeien.

We wisten al dat er deze keer stoelen in Paradiso zouden staan. Een primeur voor mij, dat dat nog eens een keer zou gebeuren. Toch iets anders dan de roemruchte jaren 80 punktijd beelden, toen het interieur ook heel anders toonde.

Uiteindelijk was het tijd voor de muziek en kwam het drietal op. Madeleine Peyroux, Jon Herington op elektrische gitaar en Barak Mori op contrabas. Wat was Madeleine Peyroux onrustig in het begin, ze leek niet lekker te zitten en het zingen wilde ook niet aldoor helemaal lukken. Leuk was dat ze heel erg haar best deed om ons in het Nederlands toe te spreken.

Dat lukt heel goed aan de hand van haar fonetisch opgestelde spiekbriefje. Dus reageerde het publiek ook in het Nederlands. Ze vond het duidelijk jammer dat ze daar dan niet op in kon gaan.

Al doende begon de sfeer zich toch op te bouwen en kon ik al snel een hoogtepunt noteren: "Tango till they're sore". Erg mooi neergezet zo met z'n drieën. De combinatie zang, akoestische en elektrische gitaar en contrabas klinken wonderschoon. Het jazzy gitaarspel van Jon Herington is onberispelijk en heel sfeervol. Barak Mori legt een heerlijk ritme neer met de contrabas. De stembuigingen van Madeleine Peyroux trekken je de tekst van het nummer in. Ze is opvallend goed te verstaan. Mooi hoor! Roep ik voor het eerst die avond.

Opvallend is ook de humor van Madeleine Peyroux, onder andere naar voren komend in het "If The Sea Was Whiskey". Wat een leuk nummer is dat! Dit is het stadium dat we van het ene mooie lied naar het andere gaan. De betovering begint te werken, ik luister ademloos. Bij de eerste noten van "Gettin Better" springt m'n hart op, Hé dat is toch van? Juist, er wordt een heel mooie vertolking neergezet. De innemende persoonlijkheid Madeleine Peyroux brengt het nummer met veel intentie en mimiek. Erg leuk!

Van af hier is elk nummer een genot om mee te maken. De zaal luistert steeds aandachtiger, normaal zou je zeggen dat je een speld kon horen vallen, maar vanavond zijn het vooral de plastic drinkbekers die je over de grond hoort gaan. En de luchtbehandeling speelt ook met een eentonig deuntje mee. Toch weet de muziek zich staande te houden, ondanks of dankzij het minimale volume is de intensiteit zeer hoog. Ik zit met volle concentratie te luisteren en te genieten.

"Agua de Beber" wordt ingezet, een nummer wat de meesten zullen kennen van Astrud Gilberto uit 1965. Zo Mooi! Dat ik dit live nog eens in zo'n mooie uitvoering zou horen. Een cadeautje!

We beseffen het nog niet maar het gaat richting het eind van het optreden.  Opeens staan ze op en verlaten onder een geweldig applaus even het podium. Het succes lijkt ze verrassen. Niet lang daarna zijn ze weer terug, het publiek gaat tevreden zitten. Helaas nog maar 2, niet geplande of herkende, nummers. Ze sloot in zangtekst af met een zin die eindigde op "heaven". Ja, dat was het, hemels! Een top avond voor ons beide. Mooi hoor!

 

Setlist:

(Getting Some) Fun Out of Life  (Dreamland 1996)

I'm All Right (Half the Perfect World 2006)

Bird On The Wire (The Blue Room 2013)

Tango till they're sore (Secular Hymns 2016)

Hello Babe (Secular Hymns 2016)

If The Sea Was Whiskey (Secular Hymns 2016)

Our Lady Of Pigalle (Bare Bones 2008)

Hard Times Come Again No More (Secular Hymns 2016)

Gettin Better (Beatles: Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band 1967)

Don't Wait Too Long (Careless Love 2004)

J'ai deux amours (Got You on My Mind 2004) / New Orleans Hop Scop Blues (George W. Thomas 1916) / Trampin (Secular Hymns 2016)

Don't Cry Baby (Careless Love 2004)

Shout Sister Shout (Secular Hymns 2016)

Everything I Do Gonh Be Funky (from Now On) (Secular Hymns 2016)

More Time (Secular Hymns 2016)

Je Cherche un Homme (Eartha Kitt 1955)

Agua de Beber (Antônio Carlos Jobim 1963)

Dance Me To The End Of Love (Careless Love 2004)

Keep me in your heart for a while (Warren Zevon 2003)

 

Encore:

...?

...?