Canned Heat - On The Road Again (1968): Dit nummer is zo vaak op de radio geweest dat iedereen wel snapt wat hier zo leuk aan is denk ik. Er zit een ongelofelijke drive in het nummer en de hoge zang van Alan Wilson Is hypnotiserend.

De plaat klinkt zo anders dan andere platen omdat er ook op een "drone" gespeeld wordt, zo'n vreemd gevormde Indiase "gitaar".

Wat ik nu pas lees is dat dit een interpretatie van de blues is. Die conclusie had ik 40 jaar geleden toen ik het nummer zo'n beetje voor het eerst hoorde zeker niet getrokken, maar nu voel ik het wel.

Pas een paar jaar geleden heb ik de Canned Heat ontdekt als blues vertolkers. Met name het album "'70 Concert Live In Europe" staat op m'n lijstje om nog eens helemaal in me op te nemen voor een stukje historie. Door die nieuwe kennis wordt "On The Road Again" des te mooier.

Santana - Europa (Earth's Cry Heaven Smile) (1977): Nog zo'n radio nummer uit m'n jeugd. Altijd en overal werd dit gespeeld en nog is het elke keer dat je het hoort prachtig.  Carlos Santana heeft zich in de eeuwigheid geplaatst met dit nummer. Universele schoonheid in enkele "eenvoudige" gitaar noten gevat. Het klinkt in ieder geval niet heel gekunsteld of zo.

Dit is voor mij ook zo'n nummer die de gretigheid aanwakkert om nog meer van dit soort kaliber muziek te ontdekken. Je zou kunnen zeggen dat ik verslaafd ben aan deze pracht en altijd maar meer wil.

Yes - Yours Is No Disgrace (1971): De muziek van Yes is van een heel andere orde dan wat er veelal als popmuziek wordt beschouwd. In 1971 was dit al bijzonder, inmiddels kan je dit beter als de klassieke muziek van de popmuziek beschouwen.

De opbouw, structuur en complexiteit zijn bijzonder en kenmerkend voor Yes. Het heeft ook altijd iets compromisloos in zich waardoor er altijd ruwe randjes aan de muziek zitten. Maar die ruwe randjes gaan vervolgens gepaard met een muzikale schoonheid die nergens anders te horen is.

Als je als nieuweling van de eerste schrik bekomen bent en de muziek een kans geeft, kan je hier de mooiste stukjes en overgangen in ontdekken. Maar het heeft tijd nodig en ik ben heel, heel blij dat ik die tijd heb gehad.

Muddy Waters - Mannish Boy (1988): Dit is het mooiste blues nummer dat ik ken. Doordat het nummer gebruikt werd in een Levis 501 reclame heb ik het nummer leren kennen.

Dit is de eerste en laatste keer dat ik blij ben een reclame gezien te hebben. Normaal heb ik er een .. hekel aan, maar er zijn altijd uitzonderingen. En wie heeft er inmiddels ook reclame op z'n site? Ja, ik beken.

Het ritme en de uithalen in het nummer zijn uniek en appelleren aan iets in me wat mee wil gaan doen. Dat voel in bij dit nummer heel erg. Dit moet je meezingen, je moet meebewegen en het meebeleven.

Het nummer heeft een hele geschiedenis en is ook al heel oud (1955). Uiteindelijk lijkt Muddy Waters de definitieve gemaakt te hebben en er het geweldige ritme in gezet te hebben. Alleen daardoor al is hij een blues held.

Cuby & The Blizzards - Appleknockers Flophouse (1969): Nog een keer blues, nu uit Nederland. Kan dat ook zo goed zijn? Jazeker, dit is een nummer wat meer blues-rock is en ook uniek in z'n uitstraling.

De blues-flow wordt neergezet door een pittige gitaar riff. Alleen van dat stukje al kan ik geen genoeg van krijgen. De krachtige zang van Harry Muskee is geweldig. Zo veel zeggingskracht.

Op zoek naar meer informatie over het nummer kom ik een hele leuke link tegen en tevens oproep. Ga even kijken.

Genesis - Firth Of Fifth (1973): Het eerste Genesis nummer in mijn overzicht. Er staan er genoeg in uit een latere Genesis fase, maar daar heb ik minder mee.

Dit  "Firth Of Fifth" is wel meteen een meesterwerk van zo'n beetje het beste album van Genesis, "Selling England by the Pound".

Dit is geen single geweest, dat zegt al genoeg. Zelfs zonder hitparade bekendheid heeft dit nummer genoeg aanhangers om redelijk te scoren in de Top 2000. 

Ook deze neigt naar klassieke muziek qua structuur en opbouw, en het verhaal wat vertolkt wordt. De zeggenschap en verbeelding van Genesis in dit album en nummer zijn uniek.

De gitaar solo's van Steve Hackett zijn waarschijnlijk wereld beroemd door wat er door Hackett verteld en uitgestraald wordt. 

Chicago - 25 Or 6 To 4 (1970:) Zo langzamerhand beginnen alle nummers die nu besproken worden een unieke uitstraling te krijgen.

Bij Chicago is dat het ritme en de jazzy aspecten, waarvan de blazers waarschijnlijk de meest herkenbare zijn.

De combinatie geeft een heerlijk soort staccato ritme aan de plaat. Het uitbundige gezongen en zich herhalende "25 or 6 to 4" houden die grove vast. De zang en de tekst zou je kunnen zien als onderdeel van de orkestratie, waarmee het gevoel van de plaat verklaart wordt. De zo fijne "ga mee in het ritme" muziek.

Beatles - Lucy In The Sky With Diamonds (1967): Dit is een van de hoogtepunten in de creativiteit en inventiviteit van de Beatles. Als je het zelf niet hoort raak je misschien overtuigd door het bijna wetenschappelijk onderzoek wat er gedaan wordt om het nummer de duiden op Wikipedia. 

Hier zit zo veel in, bijna niets is gewoon aan dit nummer. Is het dan ook mooi? Ja, voor mij zeker, meer dan dat. Dit is muziek die naar magie neigt. De klanken, de teksten, soms is het een voordeel als je er geen touw aan vast kan knopen. De beelden die opgeroepen worden zijn prachtig. Alleen de Beatles kunnen (konden) dit.

Portishead - Glory Box (1994): Dit is verwarrend, zo na het beschrijven van "Lucy In The Sky With Diamonds" (Nummer 1053). Dit nummer heeft een vergelijkbare impact omdat het ook zo anders is. Niet allen de Beatles kunnen dat dus.

Het intro met het langzaam opbouwende volume van de drums en violen. Zich toewerkend naar de onaardse zang van Beth Gibbons. De smachtende en smekende zang is geweldig. Zie hiervoor ook de uitleg bij Songfacts.

Maar de kracht van het nummer zit in de constructie, de samples en de manier waarop deze verwerkt zijn. Het geheel is van een buitengewone bijzonderheid en schoonheid. 

 John Lennon & Plastic Ono Band - Give Peace A Chance (1969): Het "rammelende" begin verraad nog niet het gevoel wat de muziek later gaat geven. Dat komt met het herhaaldelijk uiten van de regel "All we are saying is give peace a chance".

Het tussendoor opsommen van de zaken waar we wel over praten maakt dit, samen met dat "rammelende" ritme, ook heel bijzonder. De nadruk, het gevoel is onontkoombaar.

De boodschap is prachtig, de moed om dit te doen en het hele 'Bed-In' gebeuren is heel bijzonder. En het is nog steeds zo actueel... En hoe kan je vervolgens gewoon op straat door een gek vermoord worden...

Rolling Stones - Jumping Jack Flash (1968): Ook de Rolling Stones hebben hun aandeel in het creëren van nieuwe sounds in de popmuziek.

Voor mij klinkt dit nummer als het echte "Stones geluid". Een eigen manier qua gitaar gebruik, de kenmerkende zang van Mick Jagger. De uitdagende enigszins provocerende uitstraling van het nummer. Een nieuw soort opwindende en opzwepende rock muziek.

Ook een sentiment waar ik me goed in kan vinden. Met minder verbazing dan bij de Beatles, maar in deze fase ook met heel veel waardering voor wat ze neerzetten.

Cuby & Blizzards - Somebody Will Know Somebody (1967): Dit is ook een album only nummer. Van "Groeten uit Grollo". (Gek genoeg is daar geen Wikipedia pagina over gemaakt.)

Dit nummer wordt gedragen door de zang van Harry Muskee. Met zeer veel passie en pijn bezingt hij zijn relatie problemen. Daarbij wordt zijn zang heel subtiel begeleid door piano en akoestische gitaar.

Het piano motiefje hakt er meteen in en brengt spanning in de lucht, die de zang over neemt. Als de spanning je eenmaal te pakken heeft kom je niet meer los en hoop je maar dat er geluisterd wordt naar de smeekbede om de bestwil van Harry Muskee.

Dijk - Als Het Golft (2000): Zeg nooit "nooit" kan ik zeggen over de Dijk. Heel lang heb ik de muziek van de Dijk afgedaan als "wel leuk", "wel gezellig hoor".

De doorbraak kwam live. De nummers die ik inmiddels wel een beetje kende kwamen tot leven. De Dijk zetten de zaal volledig op z'n kop en ik ging mee. Tot mijn eigen verbazing.

Het is nog steeds een memorabele avond, die zaterdagavond 11-11-2000 in de Vredehofhal in Hoorn. De hele groep, volleyballers, vond het een prachtige avond. We hebben het in 2007 nog eens over gedaan. Inmiddels ben ik vele de Dijk concerten later en geniet ik nog steeds van hun optredens.

Een nummer als "Als Het Golft" geeft veel weg van de sfeer van de concerten. Een meeslepende deun, heerlijk om mee te zingen en op mee te bewegen. De onstuitbare  "vibe" neemt je mee, een onontkoombaarheid en gezamenlijkheid uitstralend die uitnodigt tot algemene acceptatie, en overgave, ik geef me over.

M.A.S.H. - Suicide Is Painless (1970): Over bijzondere nummers gesproken. Dit bijna a capella gezongen nummer heeft ook een heel eigen uitstraling. Begeleid door belletjes geluiden wordt er gezongen over pijnloze zelfmoord. Het contrast is groot en zeer goed gevonden.

Later krijg het nummer nog meer lading door de TV-serie M.A.S.H., wat, met veel galgen humor, over waanzin van de Amerikaanse oorlog in Vietnam ging.

Dit laatste is niet wat me in eerste instantie gepakt heeft toen ik een jaar 10 was. dat ging gewoon om de mooie harmonieën en zang. Ook zonder extra lading is het een pracht nummer.

Talk Talk - Life's What You Make It (1985): Elke LP van Talk Talk werd beter, en langzaam gleden ze uit de mainstream popmuziek weg. Helaas raakte ook de bezieling weg en zijn ze voortijdig gestopt als band.

Life's What You Make It is nog een prachtige popsong. Een heerlijk piano ritme, de o zo lekker scheurende gitaar en de bezielende zang van Mark Hollis. In die tijd was er geen betere muziek dan die van Talk Talk voor me. Deze LP heb ik grijs gedraaid.

Het feit dat ze hierna de mainstream popmuziek verlaten hebben lijkt ze qua populariteit geen goed gedaan hebben. Op de een of andere manier lijken ze in een soort vergetelheid te raken.  Zo jammer voor zo'n grootse band en dit fantastisch nummer. Wat mij betreft staat dit een dikke 800 plaatsen te laag genoteerd.

Rolling Stones - Ruby Tuesday (1967): De invloed van de Flower Power en de psychedelica straalt door dit nummer heen en met glans, wat een mooi nummer is dit. Een "gewone" fluit wordt prachtig toegepast in dit nummer en bepaalt de mooie sfeer. Daarnaast is er een grote rol voor een contrabas, waarmee dit per definitie al een bijzonder Stones nummer is. 

Wat mij betreft jammer dat er niet vaker naar deze creativiteit gezocht is. Ik vind het een hoogstandje.

Rolling Stones - She's A Rainbow (1967): Nou, als je het er toch over hebt, hier is nog zo'n voorbeeld, net als "Ruby Tuesday".

Deze keer een op piano gebaseerd nummer met strijkers en een dramatische klank. Op en top Flower Power. Misschien missen de directe love en peace uitingen, maar toch.

Een van de mooiste Stones nummers. Ik vind hem prachtig. Nogmaals, van mij had er meer in dit genre gemaakt mogen worden.

Beatles - Michelle (1966): Een 100% liefdesliedje met een liefelijkheid die z'n weerga niet kent. Niet iedereen kan er mee overweg, maar ik kan hier heel erg in mee gaan. Me mee laten voeren met de de pure liefde die er door klinkt in dit nummer.

Heel lang heb ik in m'n jeugd met een paar woorden en klanken in m'n hoofd rond gelopen voor ik een keer de bevestiging kreeg dat het nummer echt bestond. Op de een of andere manier heeft het jaren geduurd voordat ik op het juiste moment naar de radio luisterde. Een pracht ervaring en natuurlijk, dat was er een van de Beatles. Wie anders zijn er tot zoiets puurs in staat?

Japan - Nightporter (1980): Wat een kracht kan een wals in zich hebben. En wat een impact heeft de stem van David Sylvian. Een niet zo typisch nummer voor Japan, maar wel passend in de lijn die David Sylvian solo voortzet. 

De serene "klassieke" sfeer van de muziek en het ritme maken dit een zeer meeslepend nummer. Het roept een melancholie op die. als je het eenmaal kent, je telkens weer wilt ervaren. Maar wel op een rustig moment zonder dat je gestoord wordt. Dit verdiend alle aandacht.

De Dijk - Binnen Zonder Kloppen (1985): Dit nummer ademt de sfeer van de Dijk zoals dat door de Dijk neergezet kan worden. Beschrijvend, beschouwend en op een heel eigen manier iets uitdrukkend wat normaal gesproken voorbij gaat zonder dat het impact heeft.

De Dijk maakt die momenten tastbaar en herkenbaar. Legt de vinger op de juiste plek en raakt onverwachte zenuwen. Gevoelens en gedachten als een scene in een film neerzettend raak je bij het nummer betrokken en raak je deelgenoot in het sprankje hoop. Helaas: "ze kwam binnen zonder kloppen en ging weg zonder een woord".