Tsja, Ten Years After, zeg maar rustig 50 years after. Wie heeft er geen prachtige herinneringen aan "I'm Going Home"? Al dan niet van Woodstock.

Zo fijn dat ze gewoon weer toeren, al is het natuurlijk heel jammer dat dit zonder Alvin Lee moet zijn. Ondaks dat besef was de opwinding vooraf toch groot. Hoe zullen ze al die mooie nummers spelen? Er is zelfs een heel aardig nieuw album "A Sting In The Tale". Gewoon een avond goede rockmuziek, dat moet toch goed komen?

Het voorprogramma, Grim Tim, laat het afweten, autopech. Wat missen we nu? Geen idee, het voordeel is dat we een half uur eerder Ten Years After krijgen.

Ze beginnen met "Land Of Vandals" van het nieuwe album. Slim, we wennen aan de sound van de band met een onbekend nummer. Dat zit dus wel goed. De zang van Marcus Bonfanti is stevig, een zware rauwe stem. Het staat als een huis, wat een lekker begin.

Als daarna "One Of These Days" ingezet wordt gaan de rillingen over m'n rug. Wow! Wat geweldig! De kracht en pracht van het nummer komen volledig tot hun recht. Door de stem van Marcus Bonfanti zelfs krachtiger dan het origineel, maar live is dat juist lekker.

Volgend hoogtepunt is "Hear Me Calling". Hier mis ik wel een beetje de wat romige stem van Alvin Lee. Dit hoort een beetje dromerig te klinken. Toch is het geweldig dat ze het spelen. Door de mooie solo van toetsenist Chick Churchill wordt het gewoon een andere versie van dit mooie nummer.

Met "I'd Love to Change the World" ben ik over m'n bezwaren heen, dit is een wonderschoon nummer. In de VS hun meest succesvolle single, net Top 40. Gek, in Nederland hebben ze tenminste nog 2 behoorlijke hits gehad (Top 40). Dat weet ik nu pas, een dag later. Tijdens het concert voelde het als een grote hit welke een prachtige uitvoering kreeg. Dit had een grote hit moeten zijn in 1971!

Na een mooi akoestisch intermezzo komt "The Hobbit" aan de beurt. Wat is een Ten Years After concert zonder drum solo? Dat kan niet, dus ook vanavond gaat Ric Lee los op z'n drums, dat blijft een geweldig iets.

Het is allang geen vraag meer of dit een leuke avond wordt, de zaal is al bijna op het kookpunt. Het feest moet alleen nog een uitroepteken krijgen met "I'm Going Home". (Waarom is er geen Wikipedia pagina van dit nummer?!!!)

Na ruim anderhalf uur fantastische livemuziek komt het dan zo ver. Ik wordt de trotse deelgenoot van een 12 minuten durende live uitvoering van "I'm Going Home", inclusief de uitstapjes naar "Blue Suede Shoes" en "Hound Dog". Zo mooi kan het leven zijn! En dat in 2017, daar durfde ik een paar jaar geleden niet eens van te dromen.

Ik heb weer een stukje hemel op aarde meegemaakt. Echt! In zo'n stemming kan je niet meteen naar huis gaan. We, m'n schoonzus en "Hanzel", vonden dat ook. Met het gesigneerde nieuwe album op zak is het nog laat geworden in Alkmaar!

Om het allemaal nog mooier te maken. Dankzij doortastend handelen van "Hanzel" is de setlist bemachtigd. Met aantekeningen van de band. Kan ik ook op setlist.fm weer m'n bijdrage doen: