Deze week
Het is al veertien dagen geleden dat de laatste weekbespreking plaats vond en ook nu is het wringen. Maar het is ook al eind februari en er is nog geen review toegevoegd aan het overzicht voor 2016. Opvallend, want ik hoor er ook nog niet een aankomen. Of zou ik langzamerhand ook steeds kritischer worden?
Het Aanbod
Het bij elkaar sprokkelen van titels voor de de "draaitafel" gaat gelukkig gestaag door.
Er is zelfs een nieuwe bron bijgekomen. Kijk zelf maar eens bij
onder "klanten".
Allemaal interessante muzikanten en groepen, waar bijvoorbeeld ook Sivert Høyem te vinden is. Een artiest welke al een paar keer genoemd is op CD-SCORE.
Maar welke muziek heeft zich de afgelopen weken dan gemanifesteerd als "hé dat is echt lekker om naar te luisteren?":
Benjamin - The Bear And The Barn Owl (2015, Folk, World):
Al weken komt regelmatig de muziek langs van de debuut CD van Benjamin. Op zich lekkere akoestische gitaarmuziek, maar geen muziek die je direct de oren doet spitsen. Typisch muziek waarvan de schoonheid net een laag dieper ligt en die je pas gaat horen als je door de eerste laag heen gaat luisteren. Dit is inmiddels ook het moment dat de stem van Benjamin gaat leven. Het genieten is begonnen, lekkere muziek voor bij de openhaard!
Brian Eno & J.Peter Schwalm - Drawn From Life (2001, Ambient):
Dan toch weer een oudje welke in die tijd dus niet de aandacht heeft gekregen die het wel verdiende. Al moet ik bekennen dat ik de muziek in die tijd misschien ook niet direct herkend zou hebben als iets voor m'n CD-collectie. Het is namelijk echt wel ambient muziek, maar... Er zit een magische touch aan, hoogst waarschijnlijk die van J. Peter Schwalm. Ik ken al redelijk veel muziek van Brian Eno, maar vaak vind ik die te afstandelijk, te klinisch. Dat is nu dus helemaal afwezig. Er gaat juist iets heel prettigs vanuit, er zit veel herkenbare emotie in de muziek. Zelfs af en toe een soort '"huiselijkheid". Een onverwachte topper uit het verleden. (En voor mij persoonlijk weer eens het bewijs dat er nog veel te ontdekken valt)
Marvin Ayres- Harmogram Suite (2012, Modern Classical, Minimal, Ambient):
Ook al wat ouder en ook ambient, maar dan van een heel andere orde, gebaseerd op de prachtige klanken van cello's. Mijn zwak daarvoor is al eerder aan bod gekomen, bijvoorbeeld bij Slow Meadow of "Dune" van Klaus Schulze. Dit is weer een andere manier om met de klanken te "schilderen". Dit is pure luister ambient. Met een beetje fantasie zit je zelfs naar een live orkest uitvoering te luisteren. Lekker voor gaan zitten dus.
Weergaven: 16