Het valt niet mee om het eerste optreden na Sting te zijn. De tweeling broers, Arnout en Sander, ken ik van het TV programma "De Wereld Draait Door" en een klein beetje van hun album "There And Back". Er is deze keer geen gespannen verwachting vooraf.

Het album heb ik na 1 keer luisteren terzijde geschoven als niet interessant. De reden dat we toch kaartjes hebben is te verklaren uit het feit dat we nieuwsgierig waren in de tijd dat het nieuwe seizoensprogramma van het Park zich aandiende, voordat de CD uitkwam.

Toch is de muziek zoals die op een album klinkt niet doorslaggevend voor het plezier die het live kan geven. Dat weet ik en daarom gingen we zeker niet met tegenzin naar Het Park. De beste indruk hebben ze tenslotte juist live gemaakt bij "De Wereld Draait Door".

Ik zal de spanning niet langer rekken, live klinken ze goed, heel goed zelfs. Het is alleen niet de muziek die me een hele avond kan boeien. Dan moet er meer gebeuren. Hun verhaal over de opnames van "There And Back" helpt. Het was alleen jammer dat de naam Calexico pas aan het eind viel. Toen werd duidelijk dat ze in Tucson (Arizona) geholpen waren door leden van Calexico. Dat had m'n aandacht wel gevangen.

Ik had dus op meer gehoopt deze avond. Een groot deel heb ik met m'n ogen dicht zitten luisteren. Ze waren wat branderig na een hele werkdag voor een scherm gezeten te hebben. Dat maakte wel dat ik me beter op de muziek kon concentreren, en me meer op de structuur en op bijzonderheden van de muziek kon richten. Zeker op het moment dat ze een nummer speelden dat wat langer duurde en waar meer nadruk op de vorm kwam te liggen. Dat mogen ze van mij vaker doen, de nummers langer maken en meer naar accenten zoeken.

Dat gebeurde nog een keer in een nummer dat aangekondigd werd als ontstaan tijdens de indrukken in Sonora desert. Ik ben daar in de buurt geweest en kan me wel iets voorstellen van de nachtelijke hemel en indrukken daar. Bovendien werd er tijdens de muzikale bespiegelingen voor elektrische gitaar gekozen, om het gevoel te versterken. Dat vond ik het mooiste nummer van de avond.

Tangarine was lief en aandoenlijk, sympathieke jongens die mooie muziek maken. Ik ben onder de indruk van hun akoestische gitaarspel. Van mij had het wel iets meer accent mogen hebben, met net meer uitgewerkte nadruk op de specifieke kenmerken van een lied en waar het over gaat. Iets meer "Fragile".

Dat was jammer voor mij, de rest van de zaal had dat minder. Het applaus na afloop was gul en overtuigend.