Het Aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het was wederom een lastige week voor de "Draaitafel". Twee optredens in één week bijwonen en een verslag maken hakt flink in de beschikbare tijd. Het is zichtbaar bij de "Draaitafel die-hards". Daar worden de keuzes gemaakt tussen tussen de goede en de allerbeste muziek. Met als stok achter de deur het overhouden van een behapbare hoeveelheid. De afgelopen week kon dat dus even niet.

De optredens van Steve Harley en Queens Of The Stone Age hebben m'n beeld van de week bepaald. Wat een enorm verschil in muziek en hoe je succesvol kan zijn. Neem nou "Sebastian" van Steve Harley of het nog redelijk pop-achtige nummer "No One Knows" van QOTSA.

Ik hou af en toe een pleidooi voor rockmuziek, omdat ik vind dat het bijna geen aandacht krijgt op radio en TV en zo niet meer lijkt te bestaan. Na het optreden van QOTSA zal ik daar voorlopig mee op houden. Dat was de hardste rock die ik in tijden gehoord heb, ook letterlijk, en iedereen in de Ziggodome vond het geweldig.

We zaten helemaal bovenin en konden heel goed zien hoe de mensen op de vloer zich overgaven aan de muziek. Het fenomeen "pit" ontstond vaak op diverse plekken in de zaal, crowdsurfen gebeurde aan de lopende band. Een heel andere manier van muziek genieten dan ik gewend ben, maar ik zal niet meer zeggen dat de jeugd geen liefde heeft voor rockmuziek.

Al is er nog steeds een reden voor twijfel. In het verslag van OOR staat namelijk ook de kanttekening dat de fans van QOTSA inmiddels grotendeels ouders zijn....

De Opvaller(s)

Maar welke min of meer bekende artiesten hebben zich afgelopen week dus op de "Draaitafel" onderscheiden en gemanifesteerd als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Stu Larsen ‎– Resolute:

Een ander enorm contrast met de muziek van QOTSA is de muziek van Stu Larsen. Deze is licht, vrolijk en netjes. Stu Larsen zingt "gezellige" teksten en verhaaltjes. Met z'n mondharmonica en akoestische gitaar zet hij krachtige liedjes neer die meteen aanspreken. De teksten worden zeer verstaanbaar gezongen en "hangen" lekker in de melodie.

Op zich al een mooi geheel. Het wordt pas echt een beleving als de teksten meer betekenis krijgen. Als de intentie en emotie van de liedjes tot je door gaat dringen, verandert deze mainstream muziek in hoogstaande nummers die een bijzonder gevoel met zich meebrengen. Meeleven, herkenning, herinnering, stuk voor stuk nummers als bloemen die open gaan.

Vooral "What if" hakt er wat tekst betreft bij mij in, als hij z'n twijfel over het lot, z'n liefde en relatie uitspreekt. Niet dat het nu voor me opgaat, maar de titel heeft persoonlijk wel een grote betekenis en ook een link met "What If" van de CD "X&Y" van Coldplay. Het album wat veel betekent in m'n huidige relatie.

Tidal:

Spotify: