-- Draaitafel Dingen

“DRAAITAFEL” BESPREEKWEEK 28-3-2018

Share

Het aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het verhaal

Ik voel me schuldig dat ik deze vraag zo slecht kan beantwoorden. Wat is er afgelopen week gebeurd dat ik gewoon geen highlights qua nieuwe muziek heb ervaren? Zo druk was de week toch niet? Die ellendige verkoudheid houdt maar aan. Ja, en de tijd vliegt voorbij.

Door die onzekerheid ga ik me afvragen of ik dan toch een keer overvoerd raak. Of het me niet meer raakt, of er dan toch voor mij ook een verzadigingsgrens is? Ach nee, vijf minuten stilte voelt als uren. Maar het horen van muziek leidt niet meteen tot luisteren en beleving. Ik hoef m'n aandacht normaal gesproken niet bewust naar muziek te verplaatsen, muziek vangt m'n aandacht. Des te mooier, des te sneller en des te heftiger.

De gelegenheid moet alleen wel geschapen worden. Er moet wel muziek aan staan. Dat gebeurt volop, dus dan moet het toch m'n fysieke conditie zijn, aangevuld met andere afleidingen deze week.

De opvaller(s)

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Cye Wood And Lisa Gerrard - The Trail Of Genghis Khan:

M'n liefde en waardering voor de stem van Lisa Gerrard is groot. Elk album waar ze deelgenoot van is wordt alleen door haar stemgeluid al naar grote(re) hoogte getrokken. Veel soundtracks profiteren daar ook van, net als het bijzondere verhaal van de reis van Tim Cope van Mongolie naar Hongarije. Samengevat in de TV serie "The Trail Of Genghis Khan".

Haar samenwerking met Cye Wood was al succesvol ("The Black Opal") en heeft een bijzonder vervolg gekregen met de "The Trail Of Genghis Khan". Door m'n werkwijze loop ik regelmatig tegen oudere producties aan en ook dit album uit 2010 kwam op m'n pad. De naam Lisa Gerrard is dan voldoende om te gaan luisteren.

Direct is duidelijk dat ook dit album een fijn concept heeft. De stem en de begeleiding op diverse snaarinstrumenten met een licht elektronisch ambient sausje. Zonder de beelden is het beluisteren van dit album al een reis op zich. Een wandeling die langzaam van het ene in het andere landschap overgaat en voortdurend de aandacht opeist door al wat er te zien/horen is.

Vooral de combinatie viool en stem is fantastisch en huiveringwekkend. Ik vind het een in geluid gevangen eindeloosheid en leegheid van mythische proporties. Ik heb geen behoefte aan beelden, slechts die stem en die viool.

Als je dit mooi vind, laat je dan ook betoveren door b.v.: Klaus Schulze Feat. Lisa Gerrard ‎– Rheingold (Live At The Loreley)

Tidal:

Spotify:

Weergaven: 23

Share