Het aanbod
Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?
Het verhaal
Het Paas-weekeinde heeft er toe geleid dat er een bespreekweek is overgeslagen. Had ik zomaar 2 weken de tijd om muziek te schiften. Dat verklaart ook de korte lijst van 7 albums. Sommige albums groeien niet in beleving en vallen af, hoe langer de tijd hoe meer er afvallen.
Helaas leidt de techniek me al een behoorlijke tijd te vaak af van het luisteren. Sinds de aanschaf van m'n Bluesound Node 2, ruim een jaar geleden, ben ik ontevreden met de gebruikers software. Het apparaat was relatief nieuw, dus ik wilde Bluesound wel wat tijd geven om het product door te ontwikkelen. Een kwestie van geduld leek het.
Na verloop van tijd heb ik m'n opgespaarde ergernissen in de bediening gedeeld met Bluesound. Zo'n 30 vragen, klachten of aanbevelingen schat ik. Daar zijn de eerste echte scheuren in de relatie ontstaan. Hoewel de helpdesk medewerkers deden wat ze konden werden bijna alle opmerkingen doorgeschoven naar het "Ontwikkelteam". Oke, met in mijn ogen meer dan valide argumenten zal het wel goed komen dan. Soms bleek functionaliteit wel aanwezig, maar door het gebruik van onconventionele en ook kleine symbolen onvindbaar voor mij.
Ondertussen werd me duidelijk dat het vanaf een NAS streamen van muziek een soort van blinde vlek was voor Bluesound. Op m'n argumenten werd op een manier gereageerd waaruit ik de conclusie trok dat ze de echte praktijk van een actieve muziekliefhebber totaal niet begrepen.
Ze begrijpen niet dat er mensen zijn die meer dan 2 keer per jaar een nieuwe CD aan hun collectie toe voegen. Of zelfs muziek weer weg doen als het niet (meer) bevalt. Een paar voorbeelden:
1: De muziek van de NAS afspelen kan niet zomaar. Daar moet eerst een index voor opgebouwd worden. Prima, maar hier begint de schoen al te wringen. Voor elke week bouw ik een startlijst van zo'n 50 - 60 albums op, dat gebeurt niet in 1 keer. Zoiets bouwt zich van dag tot dag op, dus indexen is inmiddels zo ongeveer m'n "middlename". Zo'n functie zou je dus bij voorkeur voorop in het bedieningsscherm willen zien. Helaas, daarvoor moet ik elke keer diep in de menustructuur van de Bluesound duiken.
2: Als ik muziek van m'n NAS delete kan de playlist die muziek dus niet meer afspelen. De logische oplossing hiervoor lijkt me het nummer over te slaan als het toevallig nog aan de beurt komt. Desnoods meldt je dat nog aan de gebruiker. Niet bij Bluesound, de muziek stopt en kan pas na ingrijpen weer opgestart worden.
3: Een playlist opbouwen dan. Als je met een NAS werkt en een beetje verzorgd met je muziekcollectie omgaat heb je een folderstructuur. Het is dan ook fijn als je vanuit die structuur een playlist kan maken. Helaas dat kan niet meer in Windows, terwijl het (gelukkig!) nog wel kan op de iPad. Sinds de laatste update's is die functie in Windows helemaal vervallen.
En dit is nog maar een greep uit de dagelijkse ergernissen met de bediening van de Bluesound, maar inmiddels dus ook met betrekking tot het vakmanschap, of noem het de oriëntatie van Bluesound. Er lijkt alleen oog te zijn voor streamen via Tidal of Spotify. De liefhebbers, die vaak muziek op hun NAS beheren, worden vergeten. Niet helemaal want een NAS toevoegen kan (met moeite), maar dan houdt het snel op.
De Bluesound Node 2 heeft een goede naam als streamer, maar mijn opgetelde ervaringen hebben afgelopen weken tot het besluit geleid afscheid te nemen van de Bluesound Node 2. Ik wil de helpdesk jongens van Bluesound bedanken voor hun inzet, maar tevens andere muziek liefhebbers die intensief met een NAS werken behoeden voor dezelfde misstap.
De opvaller(s)
Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?
Beth Hart & Joe Bonamassa - Black Coffee:
Beth Hart en Joe Bonamassa zijn al een bekend en succesvol gelegenheidsduo. Samen hebben ze al een aantal producties op hun naam staan. Vooral de bijdrage van Beth Hart maakt hun samenwerking bijzonder. Ik kan geen andere vrouw noemen die zich zo thuis voelt in de bluesrock als Beth Hart.
Ze kan niet alleen goed zingen, maar hoeft niet veel moeite te doen om de bijbehorende gevoelens op te roepen die bij het zingen van dit genre horen. Ze kan putten uit haar eigen levensloop. Zoveel wordt erg duidelijk na het zien van de reportage in Top 2000 à Gogo.
Beth Hart heeft de stem, Joe Bonamassa is de gitaar virtuoos, is een enorme kenner van het Bluesrock idioom en maakt van elke song een bluesrock kraker. Voor "Black Coffee" wordt er geput uit het materiaal van bijvoorbeeld: Ike Turner en Tina Turner, Lucinda Williams of Jerry Leiber en Mike Stoller. De argeloze luisteraar zou daar geen enkele aanleiding voor hebben om dat te vermoeden.
Voor mij is dit album de beste en mooiste samenwerking van hen tot nu toe. De impact van de stem van Beth Hart is groter lijkt het, de songs zijn zeer krachtig en lekker stevig, rocken als een gek. De toevoeging van blazers maakt de sound nog indringender.
Af en toe wordt er gas teruggenomen en schitteren de subtiliteiten en dus het vakmanschap van het duo en de band. Het luistert overigens alsof je bij een groot orkest zit. Het gevolg van het creëren van een perfect gemodelleerd geluidsbeeld. De ingrediënten samen maken dat er een ongelofelijke drive in deze muziek zit, met het titelnummer als lichtend voorbeeld. Een prachtige plaat ook om je te meten met Beth Hart en lekker mee te brullen.
Tidal:
Spotify:
Weergaven: 9