Het aanbod

Welke muziek vind je deze keer onder de aankondiging "Draaitafel" Dingen", voorheen "Draaitafel" Bespreekweek". Wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het verhaal

Er valt weinig te melden over de gedraaide muziek, behalve misschien dat de stereoset het prima doet. Verdere verbeteringen, hoe klein de impact dan ook, wachten op een goed moment om te investeren.

De grootst mogelijke verbetering is waarschijnlijk te behalen door de subwoofer te vervangen. Maar hoe beoordeel je een subwoofer? Er vinden weinig vergelijkende demonstraties van subwoofers plaats. Ook zijn er weinig tot geen reviews van subwoofer testen.

De beste subwoofer hoor je niet, althans, het is niet goed als je je van een subwoofer bewust bent als je naar muziek luistert. Hij moet naadloos het geluid van de monitor speakers aanvullen en strak en zonder bijgeluiden de bassen produceren.

Dit brengt me op het idee van een subwoofer test CD, of beter nog SACD. Hoge resolutie muziek gericht op bas performance. Het eerste wat bij me opkomt is het slagwerk van Slagerij van  Kampen. De live ervaring is bijzonder moeilijk te benaderen thuis. Vanaf een CD is het onmogelijk, vanaf een hoge resolutie DVD gaat het een stuk beter.

Toccata van Bach op een kerkorgel is ook lastig. De baspijpen kunnen je speakers laten dansen en een bas-brij veroorzaken waar de rest van de muziek in verzuipt.
"Other Voices" van The Cure is ook een goeie. In dit nummer is de bas de leadgitaar. 
Yello heeft ook nog een paar goede kandidaten wat mij betreft.

Het begin van een playlist voor bassen is er al. Er zullen nog wel wat goede moderne kandidaten zijn, maar dance muziek draai ik toch niet. Stromae komt nog bij me op als vertegenwoordiger van moderne muziek. Dat dan weer wel. Naar een dancefestival ben ik nooit geweest, dat is de plek waar je verwacht dat de bassen het best afgesteld zijn.

De vraag blijft hoe de bastonen nu eigenlijk moeten klinken. Live ben ik zelden uit m'n dak gegaan omdat de bas zo geweldig klonk. Kraftwerk live in Paradiso was een bijzondere ervaring. Die bassen klapten toen letterlijk tegen je aan. De bassen op Pinkpop in het Burgemeester Damen Sportpark vroeger, waren heel indrukwekkend. Ik vermoed dat de bassen alleen in een studio omgeving echt tot hun recht komen.

Thuis zal de akoestiek van de luisterruimte ook veel invloed hebben. Er wordt altijd gezegd dat het niet zo veel uitmaakt waar je de subwoofer plaatst. Toch kan ik me voorstellen dat de manier waarop die geluidsgolven door de ruimte gaan ook afhankelijk is van de ruimte en van de plaats van de bron. Ik zie al weer een strijd om de plaats van de subwoofer ontstaan.

Maar dat is van later zorg, eerst maar eens uitvogelen hoe je een goede subwoofer kiest. En eerst maar eens uitzoeken waar ik m'n huidige subwoofer moet plaatsen qua kwaliteit. Je vervelen, wat was dat ook alweer?

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Kosheen – Kokopelli:

Heel soms pik ik een hit op van de radio om in m'n eigen bibliotheek op te nemen. "Hide U" van Kosheen in 2000 was er zo een die qua stijl eigenlijk niet m'n smaak zou moeten zijn, maar me toch grijpt als geheel. Een guilty pleasure.

Meestal probeer ik van de band van zo'n nummer ook wel een album uit. Heel vaak leidt dat tot niets, maar soms zijn er meer raakvlakken.

Zo is het album "Kokopelli" (2003) op de "Draaitafel" belandt. Deze muziek heeft me al tal van keren verbaasd, vanwege de mooi klinkende en pakkende geluidjes/klanken die gebruikt worden. Vanwege de baslijn van "In Your House" van The Cure (Album: "Seventeen Seconds"), die gebruikt is in het openingsnummer "Wasting My Time". Vanwege de stem van zangeres Sian Evans, die me heel goed ligt.

Soms weet een producersduo als Markee Substance en Darren Decoder het zo goed te doen dat ze hitgevoelige muziek maken en zich toch ook onderscheiden van het mainstream hitgeluid. Een ander groot voorbeeld daarvan is "The Art Of Noise". Maar er is ook een parallel met de muziek van Portishead. 

De mannen en vrouw van Kosheen weten de juiste snaar voor mij te raken. In dit album is de rock component sterk aanwezig en op een prachtige manier verpakt in downtempo en trip hop muziek. Er zullen naast het element van The Cure nog wel meer elementen uit de staalkaart van de popmuziek zijn gebruikt die ik niet herken. Dat is producers eigen.

Het album staat vol met wat voor mij klinkt als pure hitlijstmuziek, maar met zoveel smaak, originaliteit en hitkunde, dat het voor mij onontkoombare muziek is. De uitzondering op de regel.