Vooraf

Muziek luisteren is een continu veranderende belevenis. Natuurlijk de oude en nieuwe albums (CD's) zelf. De artiesten, de media publicaties, de concerten en optredens. Het kan ook de afspeel apparatuur zijn of de omgeving waarin de muziek plaats vindt. Er is in dit enorm brede veld altijd wel iets wat me bezig houdt.

Het verhaal

Deze week was de "US + THEM" bioscoopfilm van Roger Waters het absolute hoogtepunt. Hoe vaak zal ik niet verzucht hebben dat ik bij een optreden uit het verleden had willen zijn. Dit met betrekking tot de Beatles, Led Zeppelin, Pink Floyd, Deep Purple, Rolling Stones en noem nog maar wat van die oude bands op.

Hoeveel legendarische live festivals zijn er niet geweest? Woodstock, Kralingen, Monterey, Glastonbury, etc.. Zelden of nooit is er goed materiaal beschikbaar om nieuwe generaties deelgenoot te maken van die muziek en of die tijdgeest.

Woodstock is een uitzondering en was tot nu toe de norm wat mij betreft. Toch is dat min of meer toevallig ontstaan en toevallig gemaakt filmmateriaal. De nieuwe norm is voor mij "US + THEM".

De film laat dik twee uur livemuziek horen in prachtig surround geluid. Voor de mensen die, net als ik, naar de Ziggodome zijn geweest is het dubbel kicken, omdat bijna alle zaalbeelden uit de Ziggodome komen.

Alles ziet er exact uit zoals ik het zelf beleefd heb, maar dan tot op baardhaar detail van Roger Waters. Nu ook met het andere deel van het podium in het zicht toen "De Battersea fabriek" in de zaal hing.

De film is doorspekt met documentaire-achtige shots en andere uitingen om de boodschap en de politieke lading te versterken. Roger Waters neemt geen blad voor de mond en richt z'n pijlen vooral op president Trump van de VS. Roger Waters gaat voor gelijkheid voor een ieder, daarbij neemt hij het met name ook op voor het Palestijnse volk.

Net niet alle muziek van de show wordt getoond. Er is een selectie gemaakt die in z'n geheel de muziek van Pink Floyd van een nieuwe betekenis voorziet. Alles wat in al die jaren gemaakt is lijkt met voorbedachte rade bestemd te zijn geweest voor deze tour. Het verhaal, de muziek, de beelden, de boodschap alles is een geheel geworden.

Een overweldigend en overrompelend geheel, waarbij je af en toe letterlijk op je stoel zit te schudden als de geluidseffecten dat dicteren. Dik twee uur ben je bij het optreden en afgesneden van de rest van de wereld. De Ziggodome is je wereld en Roger Waters onze leider. Er komt zelfs een stukje voorbij waarin hij zinspeelt op wat er had kunnen gebeuren als hij echt de wereldleider was geweest.

De uitvoering van "Pigs" is weer adembenemend. Nu nog duidelijker grafisch ondersteund op de doeken in de zaal. De uitvoering van "Us + Them" leunt zwaar op m'n gemoed, zo heb ik het nummer nog nooit ervaren.

Na de afsluiting en eerste aftiteling volgt nog een stukje rondom Roger Waters in de voorbereiding van de concerten en erna. Vooral een mens neerzettend met een enorme passie. Iemand die de geschiedenisboeken zal halen net als grote klassieke componisten als Bach en Beethoven. De muziek blijft voor mij op eenzame hoogte strijden om de hoogste eer met de muziek van de Beatles. Ook een vorm van gelijkheid in anders zijn.

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Tiny Legs Tim ‎–Elsewhere Bound:

Je kan je vergissen en in dit geval kwam het door de geloofwaardigheid van de band Tiny Legs Tim. Ik had durven zweren dat dit Amerikaanse muziek was. Deze blues klinkt zo echt en authentiek dat het op de geboortegrond van de blues ontstaan moest zijn.

Hoe groot is dan de verbazing als Tiny Legs Tim een Belg blijkt te zijn, uit Gent. De stad waar je zo lekker kan eten en waar vlak in de buurt het beroemde 2 daagse Volley Ass'nee toernooi was. Tiny Legs Tim is Tim De Graeve met inderdaad dunne benen, veroorzaakt door een langdurig ziek zijn. Zijn bio moet je even lezen voor het juiste begrip van deze persoon.

De muziek is dus blues en roots, met de fingerpicking accenten van Tim De Graeve. Dit maakt de muziek onderscheidend en bijzonder. De blues maakt dat deze muziek in eerste instantie al aantrekkingskracht heeft. Is die aantrekkingskracht tot stand gekomen dan ontdek je de teksten, de verhalen van Tiny Legs Tim en de stijl die zich beetje bij beetje openbaart als uniek. De muziek groeit van leuk en interessant naar pakkend en veelzeggend.

Het klinkt als een live studio opname met mooie blazers en pianopartijen. De live sfeer is de kers op de taart, je hoort de samenhang en het samenspelen.

Nu ik de achtergronden van Tiny Legs Tim ken wordt het zelfs indrukwekkend. Vanuit z'n ziekbed heeft zich iets moois ontwikkeld. Als je dan ook nog zo'n hechte band om je heen hebt en in staat bent om zo'n opname bij elkaar te spelen, dan heb je veel in je mars.