De week van de CD-SCORE “draaitafel” (50)
Editie 6:
Een dip weekje wat luisteren naar nieuwe muziek betreft, maar voor wat ik gehoord heb zijn er wel weer veel potentiële toppers in aantocht.
De niet nieuwe muziek is op het laatste moment een CD langer geworden door toevoeging van 25 van Adele. Die was er bijna bij ingeschoten omdat we direct de CD gekocht hebben en hij niet eerst op de "draaitafel" komt. Het is weer een super mooi album, maar deze heeft verder geen aandacht nodig.
Adele heeft de wereld al op z'n kop gezet. Probeer maar eens een kaartje te regelen voor een concert. En wat wordt er veel misbruik gemaakt van die populariteit. Bah! Gelukkig behoren we tot de gelukkigen die voor een "normale" prijs naar binnen mogen. De voorpret is begonnen.
Dit album van Annot Rhül luistert als een ouderwets concept album. Er zit veel samenhang in de nummers en klinkt als een opeenvolging van avonturen. Niet voor niets want het is een verhaal van een vijandig wezen dat op aarde beland is. De opzet is dus geslaagd. Het album heeft ontzettend veel te bieden. En kan zeker een topper worden.
Duke Garwood weet weer een bijzondere sfeer te scheppen op z'n nieuwe album. De onvaste stem die op het vorige album nog een storende factor was om echt van z'n muziek te genieten stoort nu beslist niet.
Rustige bluesy muziek waar veel diepgang uit spreekt. Een meesterwerk in dosering. Hoe krijg je de aandacht, door zacht te zingen. Zorg dat het haardhout droog is als je hier voor kunt gaan zitten luisteren.
De muziek die afgelopen week het vaakst m'n aandacht getrokken heeft is het album van Paul Ellis. Deze elektronische muziek heeft een zekere spanning in zich waardoor je aandacht getrokken wordt.
Niet vreemd want hij wordt tot de Berlijnse school gerekend. Pas op met mooi vinden want er staan 16 albums bij Bandcamp om te beluisteren.
Nieuwe artiesten deze week:
Bruce Soord is onder andere de oprichter van The Pineapple Thief en heeft nu een volledig solo album afgeleverd. Deze lekker in het gehoor liggende muziek kan uitgroeien tot een echte aanwinst.
Butterfly Child is een oudgediende, een Ier, dus met muziek geboren. Het eerste album stamt uit 1993. Jammer dat z'n stem niet altijd even vast is. Of de muziek gaat winnen of dat het gaat storen moet nog behoord worden.
Circles Around The Sun: Lees Neal Casal, lekkere niemandal pauze rock-gitaar muziek. Dit blijkt toch bij een grote groep aan te slaan. Ik weet het nog niet.
Comedy Of Errors: Ze maken al sinds ongeveer 30 jaar muziek met lekkere prog rock. Een band uit Schotland. Ze timmeren sinds 2011 weer aan de weg. De oudjes doen het nog goed.
Emilie & Ogden: Een debuut. Lieve harp muziek, mooie stem. Een lekkere drum eronder en dan het is meer dan alleen lief. Misschien wel een blijvertje.
Meridian Brothers: Spaanstalige muziek uit Colombia, wereldmuziek dus. En inderdaad iets heel anders.
Mogwai: Beslist geen nieuwe band, de naam ken ik ook al lang, maar van echt luisteren is het nooit gekomen. Voorlopig is het prettige, rustige gitaar muziek. Zonder de dance beats die ik eigenlijk verwacht had.
Weergaven: 5