Naast het festival TORHOUT – WERCHTER zijn we dat jaar alleen nog naar Sting geweest. Was het zelfs alleen Sting tussen twee keer TORHOUT – WERCHTER in. Op zich al bijzonder dus, die ene keer in het jaar nog een concert. In de context van Sting ook een concert wat het nieuwe tijdperk Sting inhield. Het tijdperk waarin Sting geen deel meer uitmaakte van The Police.
Met z'n album "The Dream of the Blue Turtles" had hij bewezen zich solo volledig staande te kunnen houden. Live was dat nog helemaal niet zeker. Van tevoren hebben we natuurlijk gespeculeerd of Branford Marsalis en Kenny Kirkland er bij zouden zijn. De jazzy invloeden op "The Dream of the Blue Turtles" zouden dan ook live misschien goed tot hun recht kunnen komen. In die tijd was er nog geen internet en via de krant moet je maar net op het goede moment het voor jou interessante nieuws lezen. We wisten het dus niet. Bij mij gaf het in ieder geval vooraf veel spanning of de hoge verwachtingen ook waargemaakt zouden worden.
Vervoer naar Rotterdam was in die tijd nog wel een dingetje. We gingen dus gretig in op de mogelijkheid om vanuit Hoorn met een georganiseerde bus mee te gaan. Voor het eerst en voor het laatst blijkt nu 40 jaar later. Toch is het mij/ons heel goed bevallen. Ook fijn dat we als groep met de bus mee konden. "Hanzel" was er b.v. ook bij.
We hadden best goeie kaarten, een beetje schuin boven het podium op een van de ringen van Ahoy. Helaas waren camera's taboe in die tijd, privé sfeer impressies zijn er dan ook niet. Wel zijn er foto's te zien op de Sting.com site. Wat ziet hij er daar nog jong uit!
Gelukkig zijn er op Youtube (een heel uur!) ook nog geluidsopnames te horen van het concert. Ik vind het heel leuk om het terug te horen!
Sting opent veilig met 2 Police songs. Nu klinkt het allemaal vertrouwd, maar in die tijd was dit echt een nieuwe sound voor dit materiaal van The Police. Als "Consider Me Gone" ingezet wordt, wordt het doek pas echt opgelicht. Ik krijg er nu nog kippenvel van als ik die inzet hoor. Prachtig! Het publiek klapt goed hoorbaar mee, z'n uiting gevend aan de waardering voor deze aanpak.
Dit is ook het moment waarop mijn reserves tot iets uit het verleden gereduceerd worden. Samen met het daarop volgende "Children's Crusade" is dit een mijlpaal in mijn geschiedenis. Deze twee nummers zijn voor mij bepalend geweest voor de waardering voor Sting als solo artiest zelfs tot nu (2017) toe.
Branford Marsalis en Kenny Kirkland schitteren als live artiesten en het publiek wordt gek. Althans, zo heb ik het beleefd en hoor de mensen maar eens klappen bij "We Work The Black Seam". Het wordt een zegetocht voor Sting en z'n band. In mijn ogen op een magnifieke wijze onderstreept tijdens de uitvoering van "Moon Over Bourbon Street".
Het publiek had zich tot dan toe zeer goed laten horen maar werd tijdens "Moon Over Bourbon Street" doodstil. De eerste keer dat ik dat meemaakte en voor mij een soort van heilig moment in de popgeschiedenis. Deze momenten staan nog steeds in m'n geheugen gegrift. Helaas staat het niet op de Youtube opname.
"Roxanne" kreeg in die tijd al de "a-capella" uitvoering. Dat was ook supermooi om mee te maken. Net als "Message in a Bottle". Deze avond houdt voor mij nog steeds (nu 2017) een van de mooiste live optredens ooit in, en "The Dream of the Blue Turtles" heeft een dergelijke status als LP.
Na afloop spraken we natuurlijk nog even na in de bus. Groot was m'n ontzetting toen "Hanzel" opmerkte dat het een hem een beetje 
tegengevallen was. Nou kan hij dat met een bedoeling zeggen, maar het kwam aan. Toch was hij de eerste die later de live registratie "Bring On The Night" in huis had. Het was dus toch wel goed genoeg.
Links:
When Sting Started His First Solo Tour
Weergaven: 15