Het Aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging “"Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

De overblijvers die nog in staat zijn om indruk op me te maken lijken steeds verder van de "oorsprong" af te raken. De oorsprong waar ik als kind al herinneringen opdeed aan Top 40 muziek. Vanaf die tijd, met name ook de Beatles en de Rolling Stones, is de popmuziek toch heel lang de basis gebleven, het vertrekpunt.

Daar kwam in de pubertijd wat opstandigheid bij en werd een groot deel van de popmuziek als minderwaardig en te commercieel weggezet. De tijd van Pink Floyd, Yes, Genesis, Led Zeppelin, Camel, Supersister, Focus en Earth & Fire was aangebroken.

Die bandbreedte werd nog eens opgerekt na de definitieve ontdekking van Klaus Schulze en Tangerine Dream. Af en toe kwam daar ook nog wat klassieke muziek bij, maar hoewel ik dat zeker heel mooi kan vinden blijft de popmuziek toch mijn aandacht opeisen.

In het recente CD-SCORE tijdperk is daar nog een mooie hoeveelheid ambient muziek aan toegevoegd. Wat eigenlijk weer een stukje rek in de elektronische muziek is. De grootste "dissonant" is waarschijnlijk de muziek van Eberhard Schoener, maar die laat zich ook moeilijk in een hokje vangen.

In het heden lijkt in die hoek echter wel de rek te zitten. Rek in de definitie van waar ik graag naar luister en wat ik ook het vermelden waard vind.

Waar ik pas geleden tegen Michel Banabila (Float) "aanliep" ben ik dieper in z'n muziek gedoken. "VoizNoiz II" komt als eerste boven drijven. 

Dhafer Youssef met "Birds Requiem" lijkt ook zo'n component te zijn. Die brengt me bij Nils Petter Molvaer & Moritz von Oswald met het album "1-1".

We beginnen bij Banabila - VoizNoiz II: Urban Sound Scapes. De "pop beat" is vaak ver te zoeken in deze soundscapes. Toch is de beat er onderhuids wel. Ik kan me voorstellen dat als je daar gevoelig voor bent, of echt in de muziek op gaat, je hier wel als een dolle op kan dansen. Met name dolle vanwege de variaties in het ritme en de verrassende wendingen. Een soort silent disco op "stadsgeluiden".

De aparte geluiden, bij elkaar gebracht en in een ritme gezet, zijn boeiend. Als het ongemakkelijke er afgespoeld is na een paar luisterbeurten, komen de pareltjes bloot te liggen. De volstrekt unieke momenten in de soundscapes die een leven krijgen, die zich in je gemoed vastbijten en vragen, smeken om herhaling.

Bij de muziek van Nils Petter Molvaer & Moritz von Oswald  (1-1), gebeurt er iets heel anders. Het experimentele is nu ook aanwezig, maar die zit in het spanningsveld tussen de trompetklanken en de "ambient beat".  

De trompetklanken zijn zonder meer heel spannend te noemen. IJl en onvoorspelbaar voegen ze een schitterende laag toe aan de ritmes die ik zonder deze klanken niet lang zou kunnen verteren.  

Voor mij is een ultiem voorbeeld hiervan "Development". Een 8,5 minuten durend stuk waarin de op aardbeving niveau opererende lounge beats aantrekkelijk worden doordat er ook trompetklanken achter verborgen gaan.

En daarmee is de week samengevat, ver weg van de veel gebaande paden. Ik heb nog niet eens gemeld dat er tussendoor ook nog een vinyl-rip van Eberhard Schoener, "Spurensicherung", de aandacht vroeg. Een kunststukje van "Hanzel" en een voor mij nog niet eerder ontdekt juweeltje. Dus een week met veel ongemakkelijke maar oh zo mooie muziek.