Het heeft er alle schijn van dat ik fan ben van de muziek van Rory Gallagher. Na een avondje muziek met de Bullfrog Taste Express in P3 durf ik dat wel te zeggen. Het zou normaal niet zo snel in me op komen om naar een tributeband te gaan, maar dankzij m'n schoonzus heb ik dit toch mee mogen maken. Als die-hard fan van het eerste uur heeft ze al vaak haar waardering voor Taste en Rory Gallagher geuit, maar hoewel ik wel wat muziek heb afgespeeld viel het kwartje nooit.

Terug kijkend is de roem en de toch wel ruige bluesrock net een paar jaar te vroeg voor me geweest. Toen ik verder ging kijken dan de Top 40 was de roem van Rory Gallagher net over het hoogtepunt heen. Ik weet nu dat hij geen singles wilde maken, dus ook dat hielp niet.

De Bullfrog Taste Express moet vanavond concurreren met een carnavalsfeest in P3. Misschien dat het daarom niet zo druk was, maar de band maakte dat niet uit.

De lat lag hoog wat mij betreft en ik was heel nieuwsgierig. Wat m'n schoonzus betreft zou het geen avond van slap kopiëren mogen zijn. Er werd ook eigen inbreng verwacht en die hebben we gekregen.

Deze jongens spelen niet alleen de muziek, maar zijn zware fans en weten ook zo'n beetje alles van hun idool. Er werd met veel inzet en plezier gespeeld. Het genante kleine aantal mensen in de zaal zou hun houding nadelig kunnen hebben beïnvloeden, maar het was eerder een reden om zelf nog maar eens lekker van het spelen te genieten.

Het vuur spatte er dus van af en voerde mij en de rest van de zaal mee in de wereld van Rory Gallagher. Het ene na het andere gitaar gedreven bluesrock nummer kwam langs. Gesteund door heerlijk basspel van Arco Bommer en zeer strak, zelfs heftig drumspel van Nico Groen. Toevallig heb ik net op YouTube een nummer van Rory Gallagher gekeken met vergelijkbaar drumwerk. De mannen doen dus niet zomaar wat.

Langzaam maar zeker krijg ik een beeld van het fenomeen Rory Gallagher en ervaar weer eens hoe heerlijk rock of bluesrock kan zijn. Vooral met een persoon als gitarist Wilko van Beek die alles met zoveel overtuiging speelt en brengt. De Bullfrog Taste Express maakt er ook geen half werk van, het leek wel of het hun missie was om me alle hoeken en gaten van het oeuvre te laten ontdekken. Ruim twee uur lang kwam het ene na het andere heerlijke nummer langs.

Het publiek kreeg ook de keuze om de toegiften aan te geven. (Als ze maar op de setlist stonden. (rechtsonder)) Toch was het een leuk idee en om me heen werden er steeds meer nummers naar de band geroepen. Het gevoel van een slecht gevulde zaal was allang helemaal weg. We waren samen met de band van de muziek aan het genieten.

Nooit eerder heb ik een optreden bijgewoond wat om 00:30 afgelopen was. De Bullfrog Taste Express heeft de onvergetelijke primeur. Petje af voor deze band. Het was een avond Highschool Rory Gallagher en op een zeer prettige wijze. Ik ga een playlist maken van de setlist om het allemaal nog eens te beleven.